ആവിഷ്‌ക്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ല എന്ന് വിലപിക്കുന്നത് ആന്തരിക സ്വാതന്ത്യമില്ലാത്തതുകൊണ്ടാണ് .  മലയാള സാഹിത്യത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ ആവിഷ്‌ക്കാര സ്വാതന്ത്യം ഏറ്റവും കൂടുതൽ അനുഭവിച്ച ഒരു വ്യക്തിയായിട്ടാണ് കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാരെ ഞാൻ കാണുന്നത് . സാമൂഹ്യ അതിക്രമങ്ങളുടെയും അനീതിയുടെയും അധർമ്മത്തിന്റെയും  നേരെ തന്റെ കാഴ്ച്പ്പാടുകളെയും ആശയങ്ങളെയും പരിഹാസത്തിൽ പൊതിഞ്ഞു കൊള്ളണ്ടടത്ത് കൊള്ളത്തക്ക രീതിയിൽ തൊടുത്തു വിട്ട ഈ മഹാ പ്രതിഭ ഏകദേശം മൂന്നൂറു വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് നാമൊക്കെ ജീവിച്ചിരുന്ന കേരളത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്നു  എന്ന് ഓർക്കുമ്പോൾ, ആവിഷ്‌ക്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്നവരെ കുറിച്ച് ലജ്ജ തോന്നുന്നു .  

ആദ്യമായ് നാം എന്തെഴുതുന്നു എന്നതിനെ കുറിച്ചും എന്തിനെഴുതുന്നതിനെക്കുറിച്ചും വ്യക്തമായ ധാരണ ഉണ്ടായിരിക്കണം . നമ്പ്യാർ പറയുന്നതുപോലെ 

'കള്ളമകന്ന കവിത്വവിശേഷം 

തള്ളിതള്ളി വരുന്ന ദശായാം 

ഉള്ളിൽ കപടതയുള്ള ജനങ്ങടെ 

ഭള്ളും വിരുതും നിഷ്ഫലമാക്കാം'  (സത്യാസ്വയംവരം )

പേര് പെരുമ ഇതിനു വേണ്ടി എഴുതുമ്പോൾ പലപ്പോഴും ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്ത് എത്തിച്ചേരാതെ നിലംപതിക്കുന്ന വാണംപോലെ എഴുത്തും പരാജപ്പെടുന്നു 

അതുപോലെ ഭാഷ ശരിക്കും പ്രയോഗിക്കാനും പഠിച്ചിരിക്കണം 

"മാധുര്യ ഗുണങ്ങളും അക്ഷരവ്യക്തിയും വേണം

സാധുത്വം പദങ്ങൾക്കും സതതം സംഭവിക്കേണം 

ബോധിപ്പിപ്പതിനുള്ള കുശലത്വമതു  വേണം 

ബോധമുള്ളവർക്കുള്ളിൽ ബഹുമാനം വരുത്തേണം 

ഹാസത്തിന്നൊരു മാർഗ്ഗം ചിലദിക്കിലതുംവേണം 

പ്രാസത്തിന്നൊരേടത്തും കുറവില്ലാതിരിക്കേണം 

വാസനയ്ക്കൊത്തതുപോലെ വചനപ്രക്രമം വേണം 

സംസർഗ്ഗഗുണം കൊണ്ട് സകലം സിദ്ധമാക്കേണം 

ഇച്ചൊന്ന ഗുണമെല്ലാം വഴിപോലെ വരുത്തിക്കൊണ്ടു-

ച്ചത്തിൽ പ്രയോഗിച്ചാൽ ഫലിക്കും സംശയം വേണ്ട 

മെച്ചത്തിലൊരു കഥ പറവാനാഗ്രഹമെങ്കിൽ 

ഇച്ഛക്ക് ചേർന്നപോലെ താളവും മേളവും വേണം 

കഥയിൽ സംഗതി ചേർത്ത്  കഥിക്കുമ്പോളതിൽക്കൂടി  

കഥിക്കേണ്ടി വരും  കുത്തു കവികളും ചിലദിക്കിൽ 

--------------------------------------------------------------------------------

----------------------------------------------------------------------------------

ഒരുത്തനും ലഘുത്വത്തെ വരുത്തുവാൻ മോഹമില്ല 

ഒരുത്തന് ഹിതമായി പറവാനും ഭാവമില്ല "

"സംസർഗ്ഗഗുണം കൊണ്ട് സകലം സിദ്ധമാക്കേണം" എന്നത് എഴുത്തുകാർ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്, വികാരത്തിന് വിധേയപ്പെട്ടെഴുതാതെ വായനയിലൂടെയും മറ്റു അന്വേഷണങ്ങളിൽകൂടിയും, നിരീക്ഷണങ്ങളിൽക്കൂടിയും സകലവും സിദ്ധമാക്കിയിട്ടുവേണം എഴുത്തിന് പുറപ്പെടാൻ (ഞാൻ ഈ -മലയാളിയിൽ വായിച്ചിട്ടുള്ള ലേഖനങ്ങളിലും നിരൂപണങ്ങളിലും സംസർഗ്ഗഗുണത്തിന്റെ പ്രതിഫലങ്ങൾ കാണുന്ന ലേഖനങ്ങളാണ് ശ്രീ പടന്നമാക്കലിന്റെയും , പണിക്കവീട്ടിലിന്റെയും, ജ്യോതിലക്ഷമി നമ്പ്യാആരുടേയും, അന്ദ്രൂസിന്റെയും മിട്ടുറഹ്‌മത്തിന്റെയും   ലേഖനങ്ങളും എഴുത്തും -മറ്റു പലരും ഉണ്ടെങ്കിലും ഇവർ ഓർമ്മയിൽ പെട്ടെന്നു വന്നവരാണ് )

ഒരു കാര്യം കൂടി ഓർക്കുക/ ചിലപ്പോൾ അപ്രിയ സത്യങ്ങൾ പറയേണ്ടി വരും - ഇടയ്ക്ക് നിങ്ങൾക്ക് പൊന്നാടയും ഫലകവും തരുന്നവരുടെ തന്നെ ഉദ്ദേശ്യത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യേണ്ടതായി വരും . ചിലപ്പോൾ ഡോക്റ്റർ സുകുമാർ അഴിക്കോടിനെപ്പോലെ അത് നിരസിക്കേണ്ടതായിട്ടും വരും 

"കഥയിൽ സംഗതി ചേർത്ത്  കഥിക്കുമ്പോളതിൽക്കൂടി  

കഥിക്കേണ്ടി വരും  കുത്തു കവികളും ചിലദിക്കിൽ 

അവസാനമായി ഒരു എഴുത്തുകാരനോ/ കാരിക്കോ ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട ഗുണം കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ സൂചിപ്പിക്കുന്നത് 

"ഒരുത്തനും ലഘുത്വത്തെ വരുത്തുവാൻ മോഹമില്ല 

ഒരുത്തന് ഹിതമായി പറവാനും ഭാവമില്ല "

ഒരുത്തനേം ചെറുതാക്കി കാണിക്കാനോ അല്ലെങ്കിൽ ഒരുത്തനെയും പുറം ചൊരിയാനോ പോകാതിരിക്കുക . പറയാനുള്ളത് രണ്ടു കാലിൽ നിന്ന് ഉറക്കെ പറയുക . വേണമെങ്കിൽ അല്പം താള മേളങ്ങളും ആയിക്കൊള്ളട്ടെ 

'ഇച്ചൊന്ന ഗുണമെല്ലാം വഴിപോലെ വരുത്തിക്കൊണ്ടു-

ച്ചത്തിൽ പ്രയോഗിച്ചാൽ ഫലിക്കും സംശയം വേണ്ട'