എന്റെ ഹൃദയം ഒരു സത്രമല്ല
നീ മാത്രം പാര്ക്കുന്ന ഒരു സക്രാരി യാണ്
നിന്റെ പച്ചപ്പിലാണ്
നിത്യവും എന്റെ മുയല്ക്കുഞ്ഞുങ്ങള് മേയുന്നത്
വിടരാത്ത പൂക്കള്
വേരുകളില് ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന പോലെ
കടല് ചുരുങ്ങി ചെറുതായി
തീരത്തെ ശംഖില് എന്ന പോലെ
എന്നില് നീ
ഒരു പ്രളയത്തിനും
കെടുത്താനാവാത്ത അഗ്നിയായ്
ഇടക്കെങ്കിലും ചിറകില്ലാതെ പറക്കുന്നതും
ജലമില്ലാതെ മുങ്ങിത്താഴുന്നതും
നിന്റെ സാമീപ്യം കൊണ്ട് മാത്രം
ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഞാന്
സ്വാര്ത്ഥയാകുന്നു
പശയുള്ള നനുത്ത നാരുകൊണ്ട്
വല നെയ്ത് കാത്തിരിക്കുന്ന
ചുവന്ന കണ്ണുള്ള ചിലന്തി യോളം
നിന്നെ എന്റേതു മാത്രമാക്കാന്
പ്രിയനേ, ഞാന് നിന്നിലായിരിക്കുന്നിടത്തോളം
മറ്റൊരു സുരക്ഷിത താവളവും
ഈ ഭൂമിയില് എനിക്കില്ല