ഉത്തുംഗ വിന്ധ്യ,
ഹിമവല് സാനുക്കളേ,
അത്യഗാധങ്ങളാ
മാഴിക്കുടങ്ങളേ,
സുപ്രഭാതങ്ങള്
രചിക്കും നഭസ്സിന്റ
യത്യത്ഭുതങ്ങളേ,
ചന്ദ്ര താരങ്ങളേ,
ഇത്തിരി പൂവായ്
യിവിടെയീ ഭൂമിതന്
മുറ്റത്തു നിന്ന്
ചിരിക്കുമീ സോദര
വര്ഗ്ഗത്തിനായി ഞാന്
മാപ്പു ചോദിക്കട്ടെ,
ഹൃദ് മിഴിനീരാല്
കഴുകട്ടെ കാലുകള് !
നിത്യവും സൂര്യ
നുദിക്കാതിരുന്നില്ല,
കൃത്യമായ് എത്താ
തിരുന്നില്ല രാവുകള്,
തെറ്റിയും, മുല്ലയും
പൂക്കുന്ന കാവുകള്
ക്കിക്കിളി, യേകാ
തിരുന്നില്ല കാറ്റുകള് !
എന്റെ വര്ഗ്ഗത്തിനാ
യെന്തെന്തു ചാരുത,
മന്ദ സ്മിതങ്ങള്ക്കു
ചാര്ത്തി നീ വിശ്വമേ !
തിന്നും, കുടിച്ചു
മിണ ചേര്ന്നും, നാളെയെ
പൊന്നിന് കിനാവിന്റെ
തൊട്ടിലി, ലാട്ടിയും,
ജന്മാന്തരങ്ങള്
കൊഴിച്ചിട്ട തൂവലില്,
' വല്യ ' സംസ്ക്കാരത്തിന്
കോട്ടകള് കെട്ടിയും,
രണ്ടായിരത്തിന്
പടി കടന്നെത്തുമീ,
മില്ലേനിയത്തിന്റെ
പൂമുഖ വാതിലില്,
എന്തിനു സോദരര്
തമ്മില് തലകീറി,
കൊന്നു മുന്നേറാന്
കൊതിക്കുന്നു ( നാറികള് ?)
എന്തിനായ് നിങ്ങള്
പരസ്പരം ചോര തന്
ഗന്ധം മണത്തു
നശിക്കുന്നു ( നാറികള് ?)
ആരും ജയിക്കാത്ത
പന്തയക്കളിയുടെ
പേരാണ് ' യുദ്ധ ' മെ
ന്നറിയുവാന് നിങ്ങടെ
' ഗീത ' യിലില്ലയോ
വാക്കുകള് ? നബിയുടെ
ബോധനം കേവല
പ്പാഴ് വന രോദനം ?
ആരെയും കൊന്നു
വിജിഗീഷുവാകുന്ന
വാനര മാനസം
ദൂരെയെറിയുക.
മാനവ ധര്മ്മ
ക്കൊടിക്കൂറ പേറുന്ന
സാഹോദര്യത്തിനായ്
മാറട്ടെ നാളെകള് !!
* ശത്രുവിനോട് പോരാടി ജയിക്കുന്ന ആഫ്രിക്കന് ഗൊറില്ലകള് രണ്ടു കൈകള് കൊണ്ടും സ്വന്തം നെഞ്ചിലിടിച്ചിട്ടാണ് വീരസ്യം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. യുദ്ധ കാഹളം മുഴക്കുന്ന ഇന്ത്യന് ഉപ ഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഭരണാധികാരികള് ഇന്ന് വെറും ഗൊറില്ലകളായി തരം താണിരിക്കുകയല്ലേ എന്ന് സംശയിക്കുന്നു.