ഭാഷകൊണ്ടും ഭാവന കൊണ്ടും ബെത് ശേബയുടെ സൗന്ദര്യത്തെ കവിയിത്രി നാന്നായി വർണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഒരു പുരുഷ കവിയുടെ കൈകളിൽ മാത്രമേ ആ സൗന്ദര്യ വർണ്ണന  പൂർണ്ണമാക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂ. അത് അവന്റെ കാവ്യ വൈഭവം എന്ന് അവകാശപ്പെടാൻ പറ്റില്ല പക്ഷെ അത് പുരുഷന്റെ അവകാശമാണ് 

ഉദാഹരണം  (ദാവിദും ബേത് ശേബയും -ഡോ. ടി.വി. മാത്യു ) 

-കുറത്തി- 

ബേത്  ശേബയന്നന്തിയിങ്ക 

ലാരുമറിയാതെ

എണ്ണയുമെടുത്തു കൈൽ 

താളിയുമെടുത്തു 

കടവിലെത്തിയൊട്ടൊളിഞ്ഞു  നാണിച്ചു

പുടവ മെല്ലെയഴിച്ചു 

അഴകൊഴുകും അ തനുവിൽ നോക്കവെ 

അവൾക്കു കോരിത്തരിച്ചു 

പരിസരങ്ങളിലുഴറി  കണ്ണുക -

ളരികിലെങ്ങുമില്ലാരും 

കനകരസ്മിയാലരുണന മൃദു

തനുവിൽ കാന്തി വളർത്തി 

കൊഴുത്തമേനിയിലോഴുകുമെണ്ണ യി -

ട്ടഴകിലോന്നു തലോടി 

അഴിഞ്ഞ കൂന്തലൊട്ടുരസി മാറിലൂ 

ടൊഴുകി താഴേക്കു താനേ 

തുടച്ചു പാദവും തുടരെ മിന്നലോ-

ടിടയും തൂമല്ലിടയും 

ആരുമറിഞ്ഞില്ലിതെന്നോ -

ർത്താറ്റിലവൾ നീന്തി 

ഡോ . ടി . വി മാത്യു എന്ന കവി പമ്പയിൽ കുളിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും സ്ത്രീയെ കണ്ടിട്ട് ഉണ്ടാവും (ഇക്കാരിയത്തിൽ മിക്ക പുരുഷന്മാരും മോശക്കാരല്ല  ) പക്ഷേ ഇവിടെ കണ്ടകാഴ്ച കവിയുടെ  ഭാവനയിൽ ചാലിച്ചപ്പോൾ അത് ഏറ്റവും മനോഹരം ആയി തീരുന്നു.  കവിയിത്രി സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ കാവല്ക്കാരികൂടി ആയതുകൊണ്ട് മിതത്വം പാലിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് വായനക്കാർക്ക് മനസിലാക്കാവുന്നതെയുള്ളൂ.

"നാരികൾ ഭൂമിയിൽ നഹിയെന്നു വന്നാൽ 

കാവ്യത്തിനില്ല വിഷയം കവി മൂകനാകും "