ബുദ്ധ പൗര്ണ്ണമിയിലേക്ക്
നിന്റെ
വിരല് മാത്രം നീട്ടിയേക്കുക
!
നിന്റെ
ഗ്രഹ പാഠം,
വഴിയും ചൂട്ടും ,
നിന്റേതു മാത്രം
!!
എന്നാല്
കുന്നിന്റെ അറ്റത്തെ നോട്ടക്കാരന്
സൈദ്ധാന്തിക
മാന്യത
നിപുണത്തിന്റേത്.
അവന് / അവള്ക്ക്
നിര്വ്വചനങ്ങള് വെറും
മറ്റുള്ളവരുടേത്.
നിസ്സംഗത
തോന്നലാണെന്നും,
ഞാനുമീ ഭൂമിയില്
ജീവിക്കുന്നുണ്ടെന്നും മറ്റും
വെറും രക്തസാക്ഷികള് മാത്രമേ പറയൂ:
അമ്പരിപ്പിക്കുന്ന മഠയ ചോദ്യങ്ങള്ക്കു
ഇരയകാതെ
എന്താണോ
ഉള്ളത്
അത് കാണുക ;
ഇല്ലാത്തതെന്തോ
അതും കണ്ട്,
നനുനനുത്ത വസന്ത
ശിശ്ന-യിതളുകളെ പാനിച്ച്
സെല്ഫി ബഹളങ്ങളില്നിന്ന് ഓടിയകലുക,
പൗര്ണ്ണമിയിലേക്ക്,
പുറം ലോകങ്ങളെ UNFRIEND ചെയ്ത്....
ഞാന് എന്ന എന്നെ ഇന്നും എനിക്കറിയില്ല
എന്നിലെ എന്നെ ഇന്നും എനിക്കറിയില്ല
ഞാന് ആരാണ് എന്നു എന്നെ അറിയാത്തവര്
എന്നോട് പറയുന്നു.
അവര്കൊക്കെ അടൂര് ഭാസി കൊടുത്ത പോലെ
ഒരു മിട്ടായി
ദൈവ പുത്രന് പുറത്ത് കയറിഇട്ടും
കഴുത ഹോസന്ന എന്നു കൂവി ഇല്ല
കാരണം പാവം കഴുതക്ക് സെല്ഫി ഫോണ്
ഇല്ലായിരുന്നു.
യേശുവേ നീ ഇനിയും വന്നാല് ഒരു സെല്ഫി ഫോണ്
കൊണ്ട് വരണേ
പാവം കഴുതകളുടെ സെല്ഫി ഫേസ് ബുക്കിലും ഇ -മലയാളിയിലും മിന്നി പ്രദര്ശിപ്പിക്കുവാന് .
I saw a donkey one day old,
His head was too big
For his neck to hold;
His legs were shaky
And long and loose,
They rocked and staggered
And weren’t much use
He tries to gambol
And frisk a bit,
But he wasn’t quite sure
Of the trick of it
His queer little coat
Was soft and grey
And curled at his neck
In a lovely way
His face was wistful
And left no doubt
That he felt life needed
Some thinking about
So he blundered round
In venturesome quest,
And then lay flat
On the ground to rest
He looked so little
And weak and slim,
I prayed the world
Might be good to him
Anonymous