കേരളം സരിത എന്ന അച്ചുതണ്ടില് കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. അല്ലെങ്കില് സരിത ആ
അച്ചുതണ്ടു കറക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. രഷ്ട്രീയക്കാരെ കൂടാതെ സമൂഹത്തില്
മാന്യരെന്നു ജനങ്ങള് ധരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന പലരും നാളെ അവര് എന്താണു വിളിച്ചു
പറയുക എന്ന ഭയത്തിലാണ്.ഇന്ഡ്യയിലെ ഏതു സംസ്ഥാനത്തെക്കാളും സാക്ഷരതയിലും
വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതയിലും മുന്പന്തിയില് നില്ക്കുന്ന കേരളജനതയെ ആണ് സരിത എന്ന
സ്ത്രീ വട്ടം കറക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്..
കേരളത്തിന് അതു വേണം.പല
ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ കേസും തുമ്പില്ലാതെ കിടക്കുകയും ഐസ്ക്രീംകാരും കിളിരൂര്കാരും
സമൂഹത്തില് മാന്യന്മാരായി വിലസുകയും ചെയ്യുമ്പോള് ഇങ്ങനെ ഒരു സ്ത്രീ എല്ലാം
വെളിപ്പെടുത്താന് തയ്യാറാകുന്നതു നല്ലതാണ്. കേരളം അവളിലൂടെ നന്നാകുന്നെങ്കില്
നന്നാകട്ടെ.കുടുംബ ബന്ധങ്ങളുടെ പവിത്രതയും കോഴവാങ്ങലിന്റെ തിക്തഫലങ്ങളും
മനസ്സിലാക്കട്ടെ.
എന്തിനും തുനിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെ കൊണ്ടേ
അത്തരക്കരുടെ ഒളിച്ചുകളികള് വെളിച്ചത്തു കൊണ്ടുവരാനാവൂ. അവര്ക്കു നഷ്ടപ്പെടാന്
ഒന്നുമില്ല. വാട്സ്പ് പ്രചരണം പൊലും അവര്ക്കു ശക്തി കൂട്ടിയ്തെ
ഉള്ളൂ.മേനികൊഴുപ്പുകണ്ടു മോഹന വാഗ്ദാനങ്ങളുമായി വാലാട്ടി പിറകെ പോയ ഞരമ്പു
റൊഗികള്ക്കു അവരില് നിന്നു തന്നെ തിരിച്ചടി കിട്ടണം.സോളാര് കേസു
യഥാര്ത്ഥത്തില് ഉള്ളതാണെങ്കിലും സെന്സേഷണല് ന്യൂസിനു വേണ്ടി ചാനലുകള് പല
സത്യങ്ങളും വളച്ചൊടിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് ജനങ്ങള്ക്കു സത്യാവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കാന്
സാധിക്കുന്നില്ല.സരിതയുടെ കത്തു തന്നെ പല രൂപത്തില് പ്രത്യക്ഷപ്പെടുമ്പോള്
ഇതിന്റെയൊക്കെ പിറകില് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നവര് എത്ര വിലകുറഞ്ഞവരാണ്, എത്ര
നിസ്സാരരാണ് എന്നു ജനങ്ങള് എന്തുകൊണ്ടു
മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല?.
എന്ഡോസള്ഫാന് ദുരന്തമൊ പാര്വതിപുത്തനാര്
ദുരന്തമൊ. അതിന്റെ തുടര് പ്രവര്ത്തനങളൊ ആദിവസി ദുരിതങ്ങളൊ ഒന്നും തന്നെ
ചാനലുകള്ക്കു ശ്രദ്ധിക്കുവാന് സമയമില്ല.അവര് സരിത എവിടെ പോയാലും അവരുടെ പിറകെ
ഒഴിയാബാധപോലെ കുടുകയും രാഷ്ട്രീയ പൊര്വിളികള്ക്കു അവസരം ഒരുക്കുകയുമാണ്
ചെയ്യുന്നത്.
കേരളത്തില് സംഭവിച്ചുകൊണിരിക്കുന്ന പല കാര്യങ്ങളുടെയും
അടിസ്ഥാന കാരണം കുടുംബവിദ്യാഭാസ വ്യവസ്ഥിതികളിലെ പാളിച്ചകളാണ്.ആണ്കുട്ടികളെ നേരായ
വഴിയില് വളര്ത്താന് മാതാപിതാക്കള്ക്കറിയില്ല. ഒരു പെണ്ണിനെ ഒറ്റക്കു കണ്ടാല്
ഒരുമിച്ചൊരു മുറിയില് കഴിയേണ്ടിവന്നാല് ഞരംബു രോഗികളായി പോകുന്നത്; അപ്പോള്
തന്റെ അമ്മയുടെയൊ ഭാര്യയുടെയൊ സഹോദരിയുടെയൊ മുഖം ഓര്മ്മിക്കാന് കഴിയാതെ
പോകുന്നത്, അതിന്റെയെല്ലാം ഉത്തരവാദിത്തം മതാപിതാക്കള്ക്കുള്ളതാണ്.
അദ്ധ്യാപകര്ക്കുള്ളതാണ്.പിന്നെ ഒരു പരിധിവരെ സിനിമകളും .സീരിയലുകളളും.. ഒരു
പെണ്ണിനെ ബഹുമാനിക്കാനുള്ള മാന്സികാരോഗ്യം ഇല്ലാതെ തനിക്കെന്തുമാകാം എന്ന
പുരുഷന്റെ മാനസികാവസ്ഥ ശോചനീയമാണ്.
സരിതയെ പോലെ മിടുക്കിയായൊരു സ്ത്രീയെ
സമൂഹ നന്മക്കു വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കാനറിയാത്ത, നേര്വഴിക്കു കൊണ്ടു പോകാനറിയാത്ത
പുരുഷന്മാരാണ് കേരളത്തിന്റെ ശാപം.
FWD: __by Thresiamma Thomas
സാഹിത്യം എക്കാലത്തും ആസ്വദിക്കപ്പെടേണ്ടതാണ്. വികാരം യുക്തിഭാവന ഇതിന്റെയെല്ലാം ഫലമായുണ്ടാകുന്ന മറ്റൊരു ഭാവപ്രപഞ്ചമാണ് സാഹിത്യം. അനുവാചകനെ പുതിയൊരു അനുഭൂതിമണ്ഡലത്തിലേക്ക് അതായത് ഉന്നതമായ ഒരു ആത്മവികാസത്തിലെത്തിക്കണമെങ്കില് എഴുത്തുകാരന് സാഹിത്യസംസ്കാരത്തോടൊപ്പം സന്മാര്ഗ്ഗസംസ്കാരവും ഉണ്ടായിരുന്നേ മതിയാകൂ.
കഥയാകട്ടെ, കവിതയാകട്ടെ ലേഖനമാകട്ടെ അതിലൂടെയെല്ലാം സാഹിത്യകാരന്റെ സാഹിത്യ സംസ്കാരവും സന്മാര്ഗ്ഗ സംസ്കാരവും വെളിപ്പെട്ടുവരും. `സാഹിത്യം ഹൃദയത്തെ സംശുദ്ധമാക്കുന്നു' എന്ന് അരിസ്റ്റോട്ടലും, `സാഹിത്യം ഹൃദയത്തെ മഥിക്കുകയും, സ്പര്ശിക്കുകയും' ചെയ്യുന്നുവെന്ന് ഗേയ്ഥേയും പറയുന്നു. നമ്മുടെ സാഹിത്യകാരന്മാരില് ചിലരെങ്കിലും സന്മാര്ഗ്ഗ സംസ്കാരത്തെ ഗൗനിക്കാത്തവരാണ്. കഥകളിലും കവിതകളിലുമെല്ലാം അശ്ശീല പദപ്രയോഗങ്ങള് ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവരാണ്. കേശവദേവ് പണ്ടേ അതിന് പ്രസിദ്ധനാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികളില് സന്മാര്ഗ്ഗ സംസ്കാരത്തിന് സ്ഥാനമില്ല. തന്റെ കൃതികളെ അപ്രകാരം ആരെങ്കിലും വിമര്ശിച്ചാല് അസഭ്യപദപ്രയോഗങ്ങളുടെ കുത്തക തനിക്കാണെന്ന് അദ്ദേഹം തെളിയിക്കുമെന്ന് ഞാന് വായിച്ചിട്ടുണ്ട്. രസിപ്പിക്കാന് വേണ്ടിയും ചിലര് അസഭ്യപദങ്ങള്, അശ്ശീല പദങ്ങള്, ശ്ശേഷാര്ത്ഥങ്ങള് ഇവ പ്രയോഗിച്ചുകാണാറുണ്ട്. രസത്തിന്റെ മര്മ്മം അതൊന്നുമല്ല എന്നറിയാത്തവര് കുറയുമല്ലോ.
സാഹിത്യത്തില് അതാതുകാലത്തെ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളും സംസ്കാരവും പ്രതിഫലിക്കും. മണിപ്രവാള പ്രസ്ഥാനം, വെണ്മണി പ്രസ്ഥാനം, ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം, ക്ലാസിസം, റിയലിസം, റൊമാന്റിസം ഇവയിലെല്ലാം അത് പ്രകടമാണ്. സിനിമ, നാടകം, നോവല്, സിനിമാഗാനങ്ങള്, കവിത ഇവയിലെല്ലാം കാലത്തിന്റെ പ്രതിഫലനം നാം കണ്ടുകഴിഞ്ഞു. സമൂഹത്തിലെ അനാചാരങ്ങള്, അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്, ഉച്ചനീചത്വങ്ങള്, ജാതിവ്യത്യാസം ഇവയൊയ്ക്കൊക്കെ ഒരു പരിധിവരെ അറുതി വരുത്താന് സാഹിത്യത്തിനു കഴിഞ്ഞു.
എഴുത്തുകാര്ക്ക് സമൂഹത്തിലെ നന്മതിന്മകളെ വേര്തിരിച്ചറിയാനും നന്മയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും, തിന്മയ്ക്കെതിരെ പോരാടനും കഴിവുണ്ട്. അതിന് സന്മാര്ഗ്ഗ സംസ്കാരം ആവശ്യമുണ്ട്. താടിയും മുടിയും വളര്ത്തിയവര്ക്കു മാത്രമായി അതുവേര്തിരിച്ചുകാണേണ്ടതല്ല. ഒരു കൃതി വായിച്ചു മടക്കിവെയ്ക്കുമ്പോള് അത് എത്രമാത്രം നമ്മുടെ ഹദയത്തെ മഥിച്ചു, പഠിപ്പിച്ചു, രസിപ്പിച്ചു, ശുദ്ധീകരിച്ചു എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചാല് ഉത്തമമായ ഒരു ഉത്തരം ലഭിക്കുമെങ്കില് ആ കൃതിക്ക് ആശ്വസിക്കാന് വകയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ ശാകുന്തളവും, ഒഥല്ലോയും കാരമോവ് സഹോദരന്മാരും പാവങ്ങളുമൊക്കെ ജനഹൃദയങ്ങളില് ഇന്നും ജീവിക്കുന്നത്.