തിരികെ വീട്ടിലേക്കു വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോൾ ഗിരിധർ ആകെ തകർന്നിരുന്നു . മഹാഗൗരി എന്ന പെണ്ണ് ... അവൾ തന്റെ ആണധികാരത്തിന്റെ അഹന്ത  ഉടച്ചു കളഞ്ഞു . എല്ലാവർക്കും ഒരു ധാരണ ഉണ്ട് . സ്ത്രീ തന്റെ ഉടൽ ഉപയോഗിച്ച് പകരം വീട്ടുമെന്ന് . അല്ലാതെയും ബുദ്ധി , പിന്നെ കഠിനമായ ജീവിതയാത്രയിലും അഗ്നി ഉള്ളിലേക്ക് ആവാഹിച്ച് അതിനെ പിന്നെയും ഊതിക്കാച്ചി , അനുരഞ്ജനവും കൂടെച്ചേർത്ത് , ഒപ്പം വിശുദ്ധിയും ഉരുക്കിയൊഴിച്ച്  പടവെട്ടി  ഓരോ യാമവും.. 

ഈ സന്ധിയില്ലാസമരഭൂമിയിൽ  നിവർന്നു നിന്നു . കുറച്ചൊന്നുമല്ല, 23 വർഷം . 

വീട്ടിൽ എത്തിയതും  അയാൾ പരമേശ്വരിയെ വിളിച്ചു, ഈ കഥകൾ അവൾക്ക് അറിയാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു .

" ഒരിക്കലും പറഞ്ഞിട്ടില്ല , its surprise അല്ല , shocking "

" നീ എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തരുത് "

" ഇനി കുറ്റപ്പെടുത്തിയിട്ട് എന്ത് പ്രയോജനം ?"

" പരമേശ്വരി, എനിക്ക് ഒരു ഹെല്പ് ചെയ്യുമോ, പ്ളീസ് will you come here a couple of days "

" ഉടനെ വരാൻ പറ്റുമോ എന്നറിയില്ല , കുറച്ച് urgent ജോലികൾ ഉണ്ട് . വെള്ളിയാഴ്ച ഈവ്നിംഗ് ഫ്ലൈറ്റിനു ഞാൻ വരാം .ഒരാഴ്ച അവിടെ നിൽക്കാം .."

പരമേശ്വരി വരുന്നത് ഒരു ആശ്വാസം ആകും . തനിയ ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ ഭ്രാന്താകും.

ജീവിതം എല്ലാവർക്കും പോരാട്ടം ആണ് . സമാനതകളില്ലാത്ത സമരയാത്രകളാൽ നിബിഡം...ജയപരാജയങ്ങൾ തന്റെ പ്രവൃത്തികൊണ്ടു തന്നെ.. പിന്നെ തന്റെ  ധിക്കാരങ്ങൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് കൊടുത്ത  അധിക്ഷേപങ്ങൾ   അതിജീവനം ഇനി നടക്കുമോ ...? ചിട്ടപ്പെടുത്താൻ പറ്റാത്ത ദിനരാത്രങ്ങൾ ..

പതറി നില്ക്കരുത് ഈ രണാങ്കണത്തിൽ.

എങ്കിലും സ്വച്ഛന്ദത കൈവരിക്കാൻ പറ്റുമോ , ചെയ്തു കൂട്ടിയ പാപകർമങ്ങളോർത്താൽ ? 

ഇപ്പോഴും സ്വാർത്ഥതയുടെ രസതന്ത്രങ്ങൾ തന്നെ വിട്ടു പോയിട്ടില്ല .. അതാണല്ലോ ഒരിക്കൽ തള്ളിപ്പറഞ്ഞവളെ പിന്നെയും കൂട്ടിനു വിളിച്ചത് ..

സ്നേഹത്തിന്റെ ഋതുക്കളിൽ കലാപത്തിന്റെ അഭിനിവേശം ..

നോവിച്ചു കടന്നുപോയ രണ്ടുപേർ.

പരമേശ്വരി വെള്ളിയാഴ്ച്ച വന്നു.ഗിരിധർ അവരെ എയർപോട്ടിൽ നിന്നും കൂട്ടികൊണ്ടു വന്നു . അവൾക്ക് ഇഷ്ടമുണ്ടെന്ന് അയാൾ കരുതിയതൊക്കെ ഉണ്ടാക്കിവെക്കാൻ  അടുക്കളയിൽ ചട്ടംകെട്ടി.

വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ പരമേശ്വരിയെ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു . ഒട്ടും മാറിയിട്ടില്ല അവൾ .

തന്റെ അഹന്ത ഒന്നുകൊണ്ടു മാത്രം നഷ്ടമായവൾ .

" എന്താ ഗിരി ആലോചിക്കുന്നത് ?"

" നമ്മൾ ആദ്യം കണ്ടുമുട്ടിയത് . ആ ഡിബേറ്റിൽ നീ എന്നെ തോല്പിച്ചത് "

" അതൊക്കെ ഇപ്പോഴും ഓർമിക്കുന്നുണ്ടോ . .ഞാൻ അതൊക്കെ മറന്നു .

ഗിരി എനിക്ക് തന്ന സ്നേഹനിമിഷങ്ങൾ മാത്രമേ ഞാൻ എന്റെ മനസ്സിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നുള്ളു . അല്ലെങ്കിൽ , നിങ്ങളെ  , പിന്നെയും എനിക്ക് നേരിടാൻ സാധിക്കില്ല , I dont  carry grudge "

" എനിക്കറിയാം .. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ , ഞാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ വന്നത് "

" ഗിരിയുടെ അനീതിക്ക് എതിരെ  നീരസപ്പെടാറുണ്ട്.പക്ഷെ ഇപ്പോഴും നിങ്ങളിൽ നന്മ ഉണ്ടെന്നും അത് തിരികെ കൊണ്ടുവരണമെന്നും ആഗ്രഹമുണ്ട് "

ഒരാഴ്ച പെട്ടെന്ന് കടന്നു പോയി, ആ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് ഗിരിധർ തന്റെ പഴയ പ്രസരിപ്പ് ഏറെക്കുറെ വീണ്ടെടുത്തു. ഇടക്കെപ്പോഴോ വിഷാദത്തിന്റെ കാറ്റ് വീശുമ്പോൾ അതിനെ തന്റെ ചിരികൊണ്ടവൾ തിരികെ കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിച്ചു .

ജീവിതമെന്ന മഹായാത്രയിലെ ആടിത്തീർക്കുവാനുള്ള

രംഗങ്ങളെ കുറിച്ചയാളെ ബോധവാനാക്കി .

പരമേശ്വരിക്ക് തിരികെ പോകാൻ സമയമായി . ഗിരി അവളുടെ സാന്നിധ്യം പിന്നെയും മോഹിച്ചു . ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ അയാൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല . ഒരു പുന:ചിന്തനം അവൾ ചെയ്യുമോ എന്ന് ഉറപ്പില്ല . പല പ്രാവശ്യം അവളിലേക്കെത്തിച്ചേരാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും. ആ ഏഴു ദിവസങ്ങൾ അവർ , അകലം പ്രാപിച്ചു നിന്നു . രാത്രിയിൽ ശുഭരാത്രിയിലെ ഒരു ആശ്ലേഷം മാത്രം .

" പരമേശ്വരീ , എന്നിലേക്ക്‌ തിരികെ വരുമോ ? ഈ ഏഴു ദിവസങ്ങൾ , നീ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നത് എത്ര ആശ്വാസം ആയിരിന്നു എന്നറിയുമോ ?"

" എനിക്കറിയാം ഗിരീ, ഞാൻ അത് മനസ്സിലാക്കി . പക്ഷെ ഇനി എനിക്ക് എന്റെ  ഭർത്താവിന്റെ സ്ഥാനത്തു കാണാൻ സാധിക്കില്ല . ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കാലം വരെയും നിങ്ങൾ എന്റെ   ഉറ്റസുഹൃത്ത് ആയിരിക്കും ,"

" ഇപ്പോൾ പറയേണ്ട , സമയം എടുത്തു  പതുക്കെ പറഞ്ഞാൽ മതി "

" ഇല്ല ഗിരി , ഞാൻ എപ്പോഴും നിങ്ങളുടെ അഭ്യുദയകാംക്ഷി ആയിരിക്കും , നല്ല ഒരു കൂട്ടുകാരി , അത് മതി ."

ഗിരിധർ അതിനുത്തരം പറഞ്ഞില്ല .

തിരികെ അവരെ എയർപോർട്ടിൽ വിടാൻപോകാൻ മനസ്സ് അനുവദിച്ചില്ല . അവൾ നടന്നു നീങ്ങുന്നത് കാണാൻ ശക്തിയില്ല അതാണ്.

അവഗണനയും പരിഗണനയും ..രണ്ടും .. അതാണ് ഇന്ന് കിട്ടിയത് .പെണ്ണെന്ന പ്രതിഭാസം , അത് തന്റെ പുരുഷ മേല്കൊയ്മയുടെ മുഖമുദ്രക്കു  ഒരു പ്രഹരം നൽകി. 

അവരെ മനസ്സിലാക്കാൻ ഇനിയും ഒരുപാട് കടമ്പകൾ താണ്ടണം.

ഏതോ സംഗീതരാവിൻ ആരവങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ  ശ്രുതിയും  ശബ്ദവും ഈണവും നഷ്ടമായ ഗായകനെപോലെ  ഗിരിധർ പുറത്തേക്കു നോക്കി നിന്നു ...