ശ്രീമതി മാർഗരറ്റ് ജോസഫിന്റെ ഈ കവിതയിൽ ജ്ഞാനത്തിന്റെ മഹത്വവും പ്രാമാണ്യവും വിശദീകരിച്ചിരിക്കുന്നു. ബൈബിളിലെ സാദൃശ്യവാക്യങ്ങൾ അധ്യായം നാല് - അഞ്ചു മുതൽ ഒമ്പത് വരെ വാക്യങ്ങൾ ജ്ഞാനത്തെപ്പറ്റി പറയുന്നത് നോക്കുക. 5 ജ്ഞാനം സമ്പാദിക്ക: വിവേകം നേടുക; മറക്കരുതു; എന്റെ വചനങ്ങളെ വിട്ടുമാറുകയുമരുതു.6 അതിനെ ഉപേക്ഷിക്കരുതു; അതു നിന്നെ കാക്കും; അതിൽ പ്രിയം വെക്കുക; അതു നിന്നെ സൂക്ഷിക്കും;7 ജ്ഞാനംതന്നേ പ്രധാനം; ജ്ഞാനം സമ്പാദിക്ക; നിന്റെ സകലസമ്പാദ്യത്താലും വിവേകം നേടുക.8 അതിനെ ഉയർത്തുക; അതു നിന്നെ ഉയർത്തും; അതിനെ ആലിംഗനം ചെയ്താൽ അതു നിനക്കു മാനം വരുത്തും.9 അതു നിന്റെ തലയെ അലങ്കാരമാല അണിയിക്കും; അതു നിന്നെ ഒരു മഹത്വകിരീടം ചൂടിക്കും.ഒരാൾക്ക് എത്രവേണമെങ്കിലും അറിവ് നേടാം പക്ഷെ ജ്ഞാനം ഉണ്ടാകണെമങ്കിൽ അറിവ് ശരിയായി ഉപയോഗിക്കണം. നമ്മുടെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ നാം നേടുന്നതാണ് ജ്ഞാനം. ഈ കവിതയിൽ ആദിയിൽ നാദം മുഴക്കി എന്നുള്ളത് "ആദിയിൽ വാക്കുണ്ടായി" എന്നനുമാനിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ആദ്യമായി "ഓം" എന്ന ശബ്ദമുണ്ടായി അതിലൂടെ സൃഷ്ടി, സ്ഥിതി, സംഹാരമുണ്ടായി എന്ന ഉപനിഷത്തുക്കാളും ചേർത്ത് വായിക്കാം. ജ്ഞാനമെന്ന മഹാധനം ഈശ്വരൻ മനുഷ്യർക്ക് മാത്രമേ കൊടുത്തിട്ടുള്ളു. ആ ജ്ഞാനത്തിലൂടെ അവനു ബ്രഹ്മജ്ഞാനമുണ്ടാകുന്നു. (പരംപൊരുൾ). അത് മനുഷ്യർ തിരിച്ചറിഞ്ഞു ആ പുണ്യം നേടുന്നുണ്ടോ എന്ന് കവയിത്രി ശങ്കിക്കുകയാണ്. അമേരിക്കൻ മലയാളസാഹിത്യമില്ലെന്നു ഇവിടത്തെ എഴുത്തുകാർ തീരുമാനിച്ചിരിക്കെ ഇത്തരം കവിതകൾ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ പോകും. കാരണം നാട്ടിൽ എഴുതുന്നവരുടേത് മാത്രമല്ലേ സാഹിത്യം. കഷ്ടം തന്നെ.