ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ തനിയെ....:കവിത , മജീഷ് തിരുവൻവണ്ടൂർ

ആൾക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ പോലും

തനിച്ചായിപോയവരെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ..

ഉയരുന്ന ആരവങ്ങൾക്കിടയിലും

നിശ്ശബ്ദരായി പോയവരെ..

ചുറ്റുമേറെ കാഴ്ചകൾ നിറഞ്ഞിട്ടും

അതൊന്നും കണ്ണിൽ പതിയാതെ,

തിക്കുതിരക്കുകൾക്കിടയിൽ

അവർ തേടുന്നൊരു മുഖമുണ്ടാവും,

കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്നൊരു

ശബ്ദമുണ്ടാവും...

ആ ആരവങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ

ചേർത്തുപിടിച്ചു നടക്കാൻ

കൊതിക്കുന്ന ഒരു കരം ഉണ്ടാവും..

ഒരിക്കൽ

ചേർത്തുപിടിക്കലിന്റെ സുഖമറിഞ്ഞവരായിരുന്നു..

ഒത്തുചേരലിൽ തോളു ചാഞ്ഞവരായിരുന്നു..

ഈ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളുടെ ബഹളങ്ങളേക്കാൾ

അവരുടെ ഒത്തുചേരലുകൾ

ശബ്ദമുഖരിതമായിരുന്നു....

ഇന്നവരുടെ,

സ്വസ്ഥതയുടെ പച്ചപ്പിലേക്ക്

അസ്വസ്ഥതകളുടെ വേരിറങ്ങി,

സംഘർഷഭരിതമായിരിക്കുന്നു മനസ്സ്...

കൈവിട്ടുപോകുന്ന മനസ്സാണ്

ഈ ആരവങ്ങൾക്കിടയിൽ,

ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ,

വിട്ടുപോകാത്ത,

ചേർത്തുപിടിക്കുന്ന

കരം തേടുന്നത്....