എനിക്കറിയാം
സമയം കൈകൂപ്പി നന്ദി പറയുമ്പോൾ
അമ്മയുടെ മിഴികൾ
നിറയാൻ തുടങ്ങുമെന്ന്,
ചെമ്മൺ പാതയിലേക്ക്
നോക്കി നിൽക്കുമെന്ന്,
നര വീണതിൽ 
കരി കറുപ്പിച്ച സാരിയിൽ
ഇറയത്ത് ഉലാത്തുമെന്ന്,
നിദ്രയിലാണ്ട ടോർച്ചിനെയും
തട്ടിയുണർത്തി വ്യഗ്രതയോടെ
പുറത്തേക്കിറങ്ങുമെന്ന്,
എന്നോടുള്ള ദേഷ്യവും പരിഭവുമെല്ലാം
ഉറക്കച്ചടവോടെ കണ്ണ് തുറക്കുന്ന
വെട്ടത്തോട് പറഞ്ഞു തീർക്കുമെന്ന്,
കടവിൽ അവസാന വള്ളവും
കാത്ത് നിൽക്കുമെന്ന്,

എനിക്കറിയാം
ഞാനെത്തിയാൽ കപടദേഷ്യത്തോടെ
മുന്നെ നടന്നു നീങ്ങുമെന്ന്,
പുരയെത്തും വരെ 
ചുമ്മാ പിറുപിറുക്കുമെന്ന്,
തിണ്ണയിൽ ഊരയിരിക്കും 
മുമ്പേ കഞ്ഞിയും പയറും 
വിളമ്പി തരുമെന്ന്,
കണ്ണിൽ വാത്സല്യം നിറച്ച്
ഞാൻ കഴിക്കുന്നതും
നോക്കി നിൽക്കുമെന്ന്,
മിച്ചമുള്ള കഞ്ഞി
മറഞ്ഞിരുന്ന് കുടിക്കുമെന്ന്,
പള്ള നിറയാത്ത എന്റമ്മ
രാവിലത്തേക്കുള്ള മാവ് കുഴച്ച്
സമയം നമസ്കരിക്കാൻ 
തുടങ്ങുമ്പോൾ ഉറങ്ങുമെന്ന്,

എനിക്കറിയാം
എന്നെ കാത്തിരുന്ന് മുഷിഞ്ഞപ്പോൾ
നാല് നാൾ മുമ്പ് കടവിൽ
കുഴഞ്ഞു വീണെന്ന്,
അന്ന് ഞാൻ കഞ്ഞി കുടിക്കാത്തതിനാൽ
അമ്മ പട്ടിണി കിടന്നെന്ന്,
അങ്ങനെ കാലി വയറോടെ
മരിച്ചു പോയെന്ന്,

എനിക്കറിയാം
ഇന്ന് കടവിലെത്തുമ്പോൾ
അവിടം ശൂന്യമാണെന്ന്,
പക്ഷെ, പിറുപിറുക്കുന്ന
ഒരു വെട്ടം ഞാൻ കണ്ടു
കോലായിൽ ഉലാത്തുന്ന
പരിഭവങ്ങൾ കേട്ടു
വിളമ്പി വെച്ച കഞ്ഞിയും
പയറും കണ്ടു
കൈ കഴുകി തിണ്ണയിലിരിക്കുമ്പോൾ
ചുമരിൽ വാത്സല്യത്തോടെ
നോക്കുന്ന അമ്മയിൽ 
നോട്ടമുറപ്പിച്ചു

എന്നത്തേയും പോലെ
കണ്ണ് നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്
ചുണ്ടുകൾ പരിഭവിക്കുന്നുണ്ട്
മുഖത്ത് കരിയുടെ പാടുണ്ട്

അമ്മക്കറിയാം
പാത്രത്തിൽ ഇനിയും കഞ്ഞിയുണ്ടെന്ന്,
ഞാൻ മനപ്പൂർവ്വം ബാക്കി വെച്ചതാണെന്ന്,
എന്റെ പള്ള നിറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്ന്,

എല്ലാം അറിയാമായിരുന്നു...