കുട്ടികള്‍ (ഖലീല്‍ജിബ്രാന്‍)- ഭാഷാന്തരം- ജി. പുത്തന്‍കുരിശ്

ഒരമ്മ തന്റെ കുഞ്ഞിനെ മാറോടണച്ചു പിടിച്ചു പറഞ്ഞു,

'ഇനി നിങ്ങള്‍കുട്ടികളെക്കുറിച്ച്‌സംസാരിച്ചാലും'

അപ്പോള്‍അയാള്‍ പറഞ്ഞു. 'നിങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍

നിങ്ങളുടെ കുട്ടികള്‍ അല്ല. അവര്‍ജീവന്, സ്വയംജീവിക്കാനുള്ള

വാഞ്ചയില്‍ നിന്ന് ജനിച്ച പുത്രന്‍മാരും പുത്രിമാരുമാണ്.

അവര്‍ നിന്നില്‍ക്കുടിവരുന്നു പക്ഷെ അവര്‍ നിന്നില്‍ നിന്ന്‌വരുന്നവരല്ല.

അവര്‍ നിന്നോടൊപ്പംഇരിയ്ക്കുന്നെങ്കിലുംഅവര്‍നിന്റെസ്വന്തമല്ല.

നിനക്ക് നിന്റെ സ്‌നേഹപരിചരണങ്ങള്‍അവര്‍ക്ക് നല്‍കാം പക്ഷെ

നിന്റെചിന്തകളരുത്. അവര്‍ക്ക് അവരുടേതായചിന്തകളുണ്ടല്ലോ?

നിങ്ങള്‍ക്ക് അവരുടെ ശരീരത്തെ താമസിപ്പിക്കാന്‍വസതികള്‍ നല്‍കാന്‍

കഴിഞ്ഞേക്കും പക്ഷെ ആത്മാവിനെ താമസിപ്പിക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ?

കാരണം, നിങ്ങള്‍ക്ക്‌സ്വപ്നംപോലു കാണാന്‍കഴിയാത്തതും

ഒരിക്കലും സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ കഴിയാത്തതുമായ

നാളകളെന്ന ഭവനങ്ങളിലാണല്ലോഅവര്‍ പാര്‍ക്കുന്നത്.

നിങ്ങള്‍ക്ക്അവരെപ്പോലെ ആകാന്‍വേണ്ടി ശ്രമിയ്ക്കാം

പക്ഷെ ഒരിയ്ക്കലുംഅവരെ നിങ്ങളെപ്പോലെആക്കാന്‍ ശ്രമിയ്ക്കരുത്.

കാരണംജീവിതംഭൂതകാലങ്ങളിലേയ്ക്ക്മടങ്ങിപോകുകയോ

ഇന്നലകളില്‍തങ്ങാറോ ഇല്ല. നിങ്ങളെന്ന വില്ലില്‍ നിന്നാണ്

ജീവനുള്ള നിങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങള്‍തൊടുക്കപ്പെട്ടത്

വില്ല്കുലച്ചവന് അനന്തതയിലുള്ള അടയാളത്തെക്കുറിച്ച്‌വ്യക്തതയുണ്ട്

അതുകൊണ്ട് അവന്‍ സര്‍വ്വശക്തിയിലും നിന്നെ വളയ്ക്കുകയും

ദ്രുതഗതിയില്‍ഏറ്റവും ദൂരത്തില്‍ പോകത്തക്കവിധം കുലയ്ക്കകയുംചെയ്യുന്നു.

വില്ലാളി നിന്നെ വളയ്ക്കുന്നത്‌സന്തോഷത്തിനായിതീരട്ടെ

അവന്‍ പറക്കുന്ന ശരത്തെ സ്‌നേഹിക്കുന്നതുപോലെ

ദൃഡമായവില്ലിനേയുംസ്‌നേഹിക്കുന്നു.

Children(Khalil Gibran)

And a woman who held a babe against her bosom said, 'Speak to us of Children.'

And he said: Your children are not your children.

They are the sons and daughters of Life's longing for itself.

They come through you but not from you,

And though they are with you, yet they belong not to you.

You may give them your love but not your thoughts.

For they have their own thoughts.

You may house their bodies but not their souls,

for their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams.

You may tsrive to be like them, but seek not to make them like you.

For life goes not backward nor tarries with yesterday.

You are the bows from which your children as living arrows are sent forth.

The archer sees the mark upon the path of the infinite, and He bends you with His might that His arrows may go swiftand far.

Let your bending in the archer's hand be for gladness;

For even as he loves the arrow that flies, so He loves also the bow that is stable.