കയ്പ്പൊന്നു മാറുവാനറിയാതെ നറുതേന്
സ്മരിച്ചപ്പോഴേകിയീ
ശപ്തജന്മം
നെഞ്ചുപൊട്ടിപ്പാടുമിക്കാട്ടുചോലപോല്
സഞ്ചരിച്ചീടാനെനിക്കുയോഗം.
ഒരുകവിള്
കുടിനീരിനായിഞാലയവേ
യേകിയതെന്തിനായുപ്പുവെള്ളം
വര്ദ്ധിച്ചിടുന്നതാമുഷ്ണലോകത്തില്ഞാ
നിഷ്ടപ്പെടുന്നില്ല
ശിഷ്ടകാലം!
പാഴ് മരമായതിന് ഹേതുഞാന് തിരയവേ
യിറ്റുവീഴുന്നുവെന്
ജീവരക്തം
മന്ദമായൊഴുകുമിക്കാലമെന്
കൈവിരല്
ത്തുമ്പില്ക്കുറിച്ചിട്ടതസ്തമനം.
അല്പം നിശ്ശബ്ദത
കാംക്ഷിച്ചുവെങ്കിലും
കേള്പ്പിച്ചുവീണ്ടുമസുരവാദ്യം
താഴത്തുനിന്നുഞാനൊന്നെഴുന്നേല്ക്കവേ,
വീഴ്ത്തുവാനാശിപ്പതാരു
നിത്യം?
മോചനം കാത്തുകിടക്കുന്നു
നെഞ്ചിലെന്
യാചനകേള്ക്കാത്തയുറ്റബന്ധം
താരങ്ങളോരോന്നടര്ന്നുപോകുമ്പൊഴോ
തീരത്തടുക്കുന്നതെന്
കബന്ധം.