അന്നമതില്ലാതെ ഒരു ദിനം പോലും
ഖിന്നനായ് ഞാന് കഴിഞ്ഞില്ലിതു സത്യം
അന്തിയുറങ്ങാന് ഭവനമില്ലെന്നൊരാ
ചിന്തയില് ഞാനലഞ്ഞില്ലൊരുനാളും!
മോടിയില് തുന്നിയ വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ
മേവിയൊരെന് നാള്കളതു വിലോപം
സ്നേഹിക്കുവാന് ബന്ധുമിത്രങ്ങളില്ലാതെ
ഏകനായ് തീര്ന്നൊരു നാളതും ശൂന്യം!
ഈവിധം ഇല്ലായ്മയെന്തെന്നറിയാതെ
ജീവിതയാത്ര ചെയ്യുന്നുവെന്നാലും
ഏറിയോരെന് വിഷാദത്തിന്റെ കാരണം
ഏറെനാള് പോകിലും ഞാനറിഞ്ഞീല!
എവിടെയെന് പിഴവുകളെന്നറിഞ്ഞീല
എവിടെ ഞാന് വീണുപോയെന്നറിഞ്ഞീല;
മോഹങ്ങളേറെ നിറഞ്ഞൊരീ ജീവിതം
മോഹനമാക്കുവാനെന്തു ചെയ്യേണം!
ഗൂഢമീ ചോദ്യത്തിനുത്തരം കാണാതെ
മൂകനായ് ഞാന് പുഴയോരത്തു നില്ക്കവെ
മറുവാക്കതൊന്നുമേ ചൊല്ലാതെ എന് നിഴല്
മൗനമായെന്നെ തുറിച്ചുനോക്കുന്നു;
സംതൃപ്തിയെന്തെന്നറിയാതെയാ മുഖം
സംഭീതിയില് നോക്കീടുന്നു പിന്നെയും!!