നഗരത്തിന്റെ ചീറിപ്പാച്ചിലുകളൊ
ആകാശഘോഷങ്ങളൊ
തീരത്തെ തിരക്കുകളൊ
അറിയാതെ;
പുലരിയുടെ നൈര്മ്മല്യമൊ
പോക്കു വെയിലിന്റെ
സൌമ്യതയൊ
അറിയതെ
ഒരു ജാലകപ്പാളിപോലും
തുറക്കാനില്ലാതെ .....
ഏകാന്തത
.......
പ്രണയിച്ചു മടുപ്പിക്കുമ്പൊള്
ആകാശത്തിന്റെ ഒരു കീറ്
തന്നെ
നോക്കി നെടുവീര്പ്പിടുന്നു .
അപ്പോള് ............
കണ്ണു
ചിമ്മുന്ന
നാലഞ്ചു നക്ഷത്രങ്ങളും .
തന്നെ അറിയാത്തവരുടെ ഇടയില്
ദിനങ്ങള്
യുഗങ്ങളാകുന്നു .
ഇനി എത്ര
യുഗങ്ങളിങ്ങനെ?
ആബേലിന്റെതൊടിയിലെ
ഇഷ്ടവിഭവങ്ങളാസ്വദിച്ച് ,
തന്റെ
മനസ്സറിയുന്ന
അണ്ണാറക്കണ്ണനോട് സല്ലപിച്ച്,
തന്റെ
ഗാനമറിയുന്ന
കുഞ്ഞാറ്റക്കിളികളോടു ചേര്ന്നു പാടി,
ഇടവഴികളിലൂടെ
.....
വെയിലിന്റെചൂടറിഞ്ഞ്
നിലാവിന്റെ
കുളിരറിഞ്ഞ്
ദിവസങ്ങള്
നിമിഷങ്ങളാകുന്നതും..കാത്ത്
വറ്റാത്ത
മനസ്സുമായി
ഒരമ്മ.