മൗനം, മനോമുദ്രിതം ധ്യാനം, നിഗൂഢം , നിരാശ്രയം .
നിസ്സഹായതയിൽ നിന്നുരുവാർന്നു
മെല്ലെയനന്തതയെ പുൽകുന്ന യാനം . 
ഞാനെന്നെ തിരയുന്ന നേരം 
നിന്നെ, യീ പ്രപഞ്ചത്തെ അറിയുന്ന നേരം, 
മൗനം,  
മനോമുദ്രിതം യാനം.

പനീർമൊട്ടു മെല്ലവേയിതൾ വിരിയും പോലെ 
നിമിഷാർദ്ധമേറും പ്രയാണം.

തീവ്രമാണത്രേ മുറിവുകൾ
ആഴത്തിൽ ഹൃദയത്തിൽ തീർക്കുന്ന കാലം.
അതിൽ നിന്നുമുറവയായ് ഒഴുകുന്നു നദിപോലെ 
തിരസ്‌കരണത്തിൻ്റെ നോവ്.
പറയുന്നു നീ അഹംബോധത്തെ തിരയുന്നു, 
ലോകരതേറ്റുപാടുന്നു .
അറിയാതെ പോകുന്നു നാമെന്ന പ്രകൃതിയെ, 
വാഴ് വിന്റെയതിജീവന മന്ത്രം . 
ആകയാൽ തനിയെ ചരിക്കുന്നു തേടുന്നു മുക്തിതൻ പാതകൾ വീണ്ടും 
 
മൗനം, മനോമുദ്രിതം ഈ ധ്യാനം . 
ഞാനു, മീ നീയും പ്രപഞ്ചവും ഒരുപോലെ 
അനുഭവിച്ചറിയുന്ന സത്യം.
വാഴ് വിന്റെ നിത്യമാം സത്യം.