കോരസൺ 

ഞാൻ വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് ഒരു ഇന്ത്യൻ ഡോക്ടറിനെ കാണാൻ പോയത്. അന്ന് വാഷിങ്ങ്ടണിൽ അത്രയധികം പരിചയക്കാരില്ല. ഇന്ത്യൻ ഡോക്ടർമാരെപ്പറ്റി മറ്റു പ്രൊഫെസ്സറന്മാരും നല്ല മതിപ്പു പറയാറുമുണ്ട്. അങ്ങനെയാണ് ഒരു ഇന്ത്യൻ ഡോക്ടറെ കണ്ടുപിടിച്ചത്.  

വളരെ സന്തോഷമായി ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന ഒരു വെള്ളക്കാരനും കുടുംബവും. ഡോക്ടർ അവരോടു വളരെ തൃപ്തികരമായി ഇടപെടുകയും സന്തോഷമാക്കി പറഞ്ഞയക്കുകയും ചെയ്തു.

പിന്നീട് ഇറങ്ങിവന്ന കറുത്ത വർഗക്കാരനും കുടുംബവും അതിലും പെരുത്ത സന്തോഷത്തിലാണ് ഡോക്ടറെ കണ്ടിട്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയത്.

അങ്ങനെ വളരെ സന്തോഷത്തോടെ കയറിച്ചെന്ന ഇന്ത്യക്കാരനായ എന്നെ വല്ലാതെ നീരസപ്പെടുത്തിക്കളഞ്ഞു ആ ഡോക്ടർ. ഇനി ഒരിക്കലും അയാളെ കാണില്ല എന്ന് തീർച്ചപ്പെടുത്തി.

കൂടുതൽ പറയേണ്ടല്ലോ. ഇത് എവിടെയെങ്കിലും ഒന്ന് എഴുതണം എന്നു അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. ഇയ്യിടെ അമേരിക്കയിലെ ഒരു പ്രിതിഭാശാലിയായ പ്രൊഫസ്സർ ഷെയർ ചെയ്ത ഒരു സംഭവം.

കാരുണ്യത്തിന്റ കണിക ഹൃദയത്തിൽ സൂക്ഷിക്കാത്തവർ ആതുരരംഗത്ത് പ്രവർത്തിക്കാതിരിക്കുക .   അത് വൈദ്യന്മാരായാലും, പരികർമ്മിണികളായാലും  .  ഇവിടെ ഡോക്റ്റർ രവീന്ദ്രനാഥ് രോഗത്തിന്റെ തിക്തമായ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ കടന്നുപോയതുകൊണ്ട്, അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു പക്ഷെ ഒരു രോഗി അരികിലെത്തുമ്പോൾ, ആ വ്യക്തിയുടെ ആന്തരീക സംഘര്ഷത്തെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമായിരിക്കും. (പുസ്തകത്തിന്റെ ശീർഷകം നന്നായിരിക്കുന്നു ) കേരളത്തിൽ പലപ്പോഴും ഡോക്ട്ർ എന്ന പദവി സമുന്നത സ്ഥാനത്തിന്റ ഒരു ചിഹ്നമാണ് . അതിന് വേണ്ടി അവർ കാശുകൊടുത്ത് മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ ചേരും.  അങ്ങനെയുള്ള  ചില അവന്മാരും അവളുമാരും  ഈ നാട്ടിലും കടന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്   അവരുടെ  അടുത്തു ചെല്ലുന്നതിന് മുൻപ് ആ വൈദ്യരെ കുറിച്ച് ശരിയായി അന്വേഷണം നടത്തിയിരിക്കുക . ചെന്ന് 'കോരസാവസ്ഥ' ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ ഇത് സാഹായകമായിരിക്കും .  ഇന്ന് അമേരിക്കയിലുള്ള മിക്ക വൈദ്യന്മാരുടേയും  രൂപരേഖ ലഭ്യമാണ് .  കേരളത്തിൽ ഒരു വൈദ്യന്മാരും രോഗിക്ക് രോഗത്തെ കുറിച്ച് വ്യക്തമായി ഒരു വിവരണം കൊടുക്കില്ല എന്നാണ് പലരും പറയുന്നത് .  തൻറെ ദിവ്യമായ കരസ്പർശം കൊണ്ടാണ് രോഗിക്ക് സൗഖ്യമാകുന്നതെന്നുള്ള ഒരു തെറ്റ്ധാരണ ഉണ്ടാക്കി, തൻറെ സിംഹാസനത്തിൽ ഒരു ദൈവമായി വിലസാനാണോ അതോ രോഗികളുടെ എണ്ണക്കൂടുതലും കൊണ്ടും, രോഗത്തെ കുറിച്ച് രോഗിക്ക് ഒരു ധാരണ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടുമാണോ ഇങ്ങനയൊക്കെ സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് വ്യക്തമല്ല .  അഹന്തകൊണ്ട് ഒരുത്തനും,  വൈദ്യനായാലും, ശാസ്ത്രജ്ഞനായാലും, എഞ്ചിനിയറായാലും, ഗാനഗന്ധർവ്വനായാലും എഴുത്തുകാരനായാലും , കവിയായാലും  ജീവിതത്തിൽ ശോഭിക്കാൻ സാധിക്കുകയില്ല .   

ചെന്നായിൻ ഹൃത്തിനും ഹാ, ഭൂവി നരഹൃദയ -

             ത്തോളമയ്യോ, കടുപ്പം 

വന്നിട്ടില്ലാ-ഭുജിപ്പൂ മാനുജനെ മനുജൻ ;

             നീതി കൂർക്കം വലിപ്പൂ 

നന്നാവില്ലീ പ്രപഞ്ചം, ദുരയുടെ കൊടിയേ

             പൊങ്ങൂ, നാറ്റം സഹിച്ചും 

നിന്നീടാനിച്ഛയെന്നോ ? മടയ മനുജാ നീ       

             പോകൂ മിണ്ടാതെ ചാകൂ (ചങ്ങമ്പുഴ കൃഷ്ണപിള്ള )

ചെന്നായുടെ ഹൃദയത്തിനുപോലും ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യഹൃദയത്തോളം കാഠിന്യം വന്നിട്ടില്ല . ഇവിടെ മനുഷ്യൻ മനുഷ്യനെ ഭക്ഷിക്കുകയാണ് . നീതിയാണെങ്കിൽ കൂർക്കം വലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.  ഈ ലോകം എവിടെ നാന്നാവാനാണ് ? അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ കൊടിയാണ് ഇവിടെ പൊങ്ങുന്നത് . അതിന്റെ ദുർഗന്ധം സഹിച്ചു നിൽക്കാനാണോ നിങ്ങളുടെ ഭാവം . മനുഷ്യ നീ കടന്നു പോകു ഒന്നും പുലമ്പാതെ പോയി മരിക്കൂ .

കാരുണ്യത്തിന്റെ അർഥം തിരയുന്നവർ , ഡോക്‌ടർ രവീന്തർനാഥിന്റെ സഹോദരിയുടെ ഹൃദയ വിശാലയതയിലേക്ക് നോക്കിയാൽ മതി .വൃക്കയോ ഹൃദ്യമോ നൽകി സഹോദരന്റെ ജീവനെ രക്ഷിക്കാൻ  മനസ്സുള്ള സഹോദരി.  ഇന്ന് മതവും, രാഷ്ട്രീയവും, ആതുരശിശ്രൂഷ മണ്ഡലങ്ങളൂം പരാജപ്പെടുന്നങ്കിൽ അതിന് കാരണം കരുണയെന്ന സുകുമാര ഗുണം നഷ്ടമായിപ്പോയതുകൊണ്ടാണ്. എന്നാൽ ഇന്ന് ലോകം ആശ്ലേഷിക്കുന്നതോ കാപട്യത്തിന്റെയും വഞ്ചനയുടെയും അധർമ്മത്തിന്റെയും മാർഗ്ഗങ്ങൾ.

കാരുണ്യം തേടിവരുന്നവനെ ആട്ടിഓടിക്കുന്ന ഒരു ലോകം നമ്മളുടെ മുന്നിൽ വളർന്നു പന്തലിക്കുന്നു 

ഉള്ളത്തിൽക്കനിവൊട്ടുമെന്നിയതിനീ-

         ചത്വത്തൊടും നല്ല തേൻ 

തുള്ളിക്കൊത്തു മതൃത്തെഴും മൊഴിയൊടും

         നഞ്ചൊത്ത നെഞ്ചത്തൊടും 

കള്ളം തന്നെ നിറഞ്ഞു നേരകലെയായി 

         തന്നെഭരിപ്പാൻ സ്വയം 

തള്ളിക്കേറുമൊരുത്താനാകിലിവിടെ 

         സ്സൗഖ്യം  നിനക്കും സഖേ !  ( ഒരു എഴുത്ത് -കുമാരനാശാൻ )

 

ശ്രീ വിദ്യാധരൻ , തങ്ങളുടെ 'കോരസാവസ്ഥ' എന്ന പ്രയോഗം എനിക്ക് നന്നേ ബോധിച്ചിരിക്കുന്നു. 

'കോരസാവസ്ഥ' യിൽ ഞാൻ വിരൽ ചൂണ്ടിയ ഡോക്ടർ ഒരു ഇന്ത്യക്കാരനാണ് , മലയാളിയല്ല എന്നുകൂടി ചേർക്കണമെന്ന് വാഷിഗ്ടണിലുള്ള പ്രൊഫസർ പറഞ്ഞു. 

താങ്കൾ കോറിയിട്ട സത്യം (ഇന്ന് മതവും, രാഷ്ട്രീയവും, ആതുരശിശ്രൂഷ മണ്ഡലങ്ങളൂം പരാജപ്പെടുന്നങ്കിൽ അതിന് കാരണം കരുണയെന്ന സുകുമാര ഗുണം നഷ്ടമായിപ്പോയതുകൊണ്ടാണ്. എന്നാൽ ഇന്ന് ലോകം ആശ്ലേഷിക്കുന്നതോ കാപട്യത്തിന്റെയും വഞ്ചനയുടെയും അധർമ്മത്തിന്റെയും മാർഗ്ഗങ്ങൾ) അടിസ്ഥാനപരമായി ഇന്നത്തെ സമൂഹത്തിന്റെ അപചയമാണ് തുറന്നുകാട്ടുന്നത്.

ഒരു വലിയ കൂട്ടം കാര്യസാധ്യത്തിനായി തൊഴില്‍പരമായ ഗർവിനെ പുകഴ്ത്തുകയും, ഭയപ്പെടുത്തുന്ന, നന്മ വറ്റിയ ആത്മീയ മേലാളന്മാർക്കു മുന്നിൽ കമഴ്ന്നു വീഴാൻ ഒരു ജ്യാളതയും കാട്ടാതിരിക്കയും ചെയ്യുന്നത് അവരുടെ ജീവനു നേരിടേണ്ട കഠിന സമ്മർദ്ദം മൂലമാവണം. ഇവരില്ലാതെ തനിക്കു നിലനിൽക്കാനാവില്ല എന്ന ചിന്ത രൂഢമൂലമാക്കിയ സമൂഹം എങ്ങനെ ഈ വിഷമ വൃത്തത്തിൽനിന്നു എന്നെങ്കിലും മോചിക്കപ്പെടുമോ ? 

കോരസൺ 

കേരളത്തിൽ അമ്മയുടെ അസുഖവുമായി ഒരു ഡോക്ടറെ കാണാൻ പോയി .  അമേരിക്കയിൽ ഒരു നഴ്സായി വളരെ വർഷം ജോലിചെയ്തു പരിചയം ഉള്ളതുകൊണ്ടും, ഡോക്ടറോട് ചില ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ച് കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു .  അതോടെ സംഗതിയാകെ മാറി. നിങ്ങളെന്താണ് എന്നെ പഠിപ്പിക്കാൻ നോക്കുകയാണോ ? എന്ന് തുടങ്ങി പലതും .  മലയാളി ഡോക്ടർന്മാർ പലരിലും ഈഗോ വളരെ മുൻപന്തിയിലാണ് .  ഇത് ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാൻ ഇൻ സേവിക്കുകൾ കൊണ്ട് സാധ്യമാണ് 

If you were to comb through scientific literature, you may notice that there’s something capable of reducing post-operative pain, boosting the survival chance of cancer patients, lowering the mortality rate in high risk cardiac patients and cutting the hospitalization rate for diabetics. As if that wasn’t enough, it also boosts the immune system.

So what is this mysterious substance? It’s compassion, or better still, compassionate doctors. Before you stop reading, don’t make the mistake of confusing compassion with pity or commiseration.

Compassion isn't a single, sympathetic utterance, but is rather made up of presence and engagement that suffuses an entire conversation.

The importance of compassion may unsettle doctors who think their duty is to be technically proficient and up-to-date, those who think that it’s a natural quality you either have or don’t have, as well as certain ethicists who think that doctors need to maintain a professional distance from their patients.

But it is central to the welfare of patients. Dr. Robert Youngson, an anaesthesiologist, has launched a campaign to make healthcare more compassionate. According to his research, there are two type of doctors who fit the profile:

1) Empathetic doctors: those who naturally grasp that the whole point of empathy is to focus attention on the patient.

2) Doctors who have successfully attended a doctor patient communication skills course. Communication skills can be taught.

For example, a good technique for showing compassion, is simple: 3 T’s. Talk or listen, take time and touch. Merely taking the time to talk and listen to patients is comforting, as is a doctor’s touch.

Moreover, we must leave our empathetic abilities to guide us through our work, we should develop our compassion as a gift everyone can use.

How many doctors have become cold and distant after losing their freedom and being forced to work as small cogs in a big machine? How many students have become unenthusiastic or demotivated before even getting their medical degree? This is a pedagogical mistake due to a depersonalizing education system: unconcerned and unable to give full support to students, leaving them alone and without a role model.

Scientific literature proves that this argument can be applied both to single professionals and organisations. Personality, values and behavior reflect individual performances, which are the road to failure or success for each organisation. The doctor-patient relationship is part of the healing process.

Biologically speaking, empathy can be explained by "Mirror neurons." These are a type of brain cell that fires when someone performs an action, and also when a person watches someone else performing the same action.

They were discovered back in the 90s, by a team of Italian researchers who found individual neurons in the brains of monkeys that fired both when the monkeys grabbed an object and also when the monkeys watched another primate grab the same object.

But mirror neurons also exist in the brain areas that are in charge of emotions.

This means that we are able to recognize other people’s emotions simply by observing them. When we observe someone, these mirror neurons are activated and allow us to at least partly feel the emotions that the person we are observing is feeling.

These “emphatic” mirrors are triggered both when we experience an emotion and when we observe somebody who is experiencing the same emotion. This extraordinary achievement provides the neurophysiological grounds for empathy.

“It’s the relationship that heals”, says Dr. Irvin D. Yalom, Psychiatry professor at Stanford University; he underlines the importance of qualitative relationships over theory. A relationship is strictly personal, a good relationship is based on care and the will to relieve patients’ suffering.

According to the American psychologist Carl Rogers, there are three main ingredients to a good doctor-patient relationship: empathy, honesty and genuineness.

Rollo May, psychologist and theologian, applies the Greek word “agape” or the Latin “caritas” to compassion to underline what is essential in a therapeutic relationship: an emotion of regard and affection (it applies to both “agape” and “caritas”). He shares the Royal College of General Practitioners’ (RCGP) point of view, whose motto is: “Cum Scientia caritas - Compassion with Knowledge”. It all seems to fit.

If we work on patient-centered care, if the patient himself feels that he’s taken seriously and the doctor addresses his needs, this will lead to reduced healthcare waste.

Our purpose is to stimulate a debate on how to improve medical training, given the positive results of the researches; a debate on being both up-to-date and compassionate.

At the edge of the Fourth Industrial Revolution, a wave of digital-era change, compassion is still a valuable tool for those who want to shape innovations rather than being overwhelmed by them. (Posted by Anthappan)