ഗൂഢമായിന്നും, കൊഴിഞ്ഞോരു പൂവിന്റെ
ഈറന് തണുപ്പുമായ് സന്ധ്യ മന്ത്രിക്കവെ
ഓരോ ദലത്തിലും ഓര്മ്മക്കുറിപ്പുമായ്
വീണപൂക്കാലങ്ങള് വീണ്ടുമെത്തീടവെ!
കായലോരങ്ങളില് പായ് വഞ്ചി നീന്തീയാ
പാതിരാസങ്കടം നിശ്ശബ്ദമാകുന്നു
ആതിരാപ്പൂക്കള് തിരഞ്ഞുപോകും വഴി
പാടാത്ത പാട്ടുകള് തേടിയോടും വഴി
പൂജയ്ക്കൊരുങ്ങും പവിത്രകാലത്തിന്റെ
സ്നാനക്കുളങ്ങള് തപസ്സിലാണ്ടീടവെ
ആറ്റിറമ്പില് നീല നീള്നിലാത്തുള്ളികള്
കാറ്റും കുടിച്ചുല്ലസിച്ചോരിടങ്ങളില്
യാത്ര പോയെങ്കിലും വീണ്ടും വരുന്നോരു
തീര്ഥപാദങ്ങള് കവിയ്ക്കുള്ള മുദ്രകള്
എത്രയോ നാളായ് കൊഴിഞ്ഞുവീണെങ്കിലും
നിത്യതയ്ക്കുള്ളില് നിന്നെത്തും കവിസ്മൃതി
ഓര്മ്മകളോര്മ്മകളീവീണപൂവിന്റെ
കാവ്യപ്രപഞ്ചം മരിക്കാത്ത ഭൂമിയില്
ഏകാന്തമീയാത്രയെങ്കിലും മഞ്ഞിന്റെ
പൂവുകള്, പൂര്ണ്ണമാക്കേണ്ട സമസ്യകള്!
കാലമല്ലോ പുഴയ്ക്കോളമായ് നില്ക്കുന്നു
കാതിലേയ്ക്കല്ലോ കടല് വന്നലയ്ക്കുന്നു