Covid ന്റെ കോലാഹകങ്ങൾക്കിടയിക്കും ഞാൻ ഇപ്പോൾ വള്ളുവനാട്ടിലെത്തിയിട്ട് മാസങ്ങളായി.. കാലത്ത് നിളയുടെ കുറുകെ തിരുവില്ലാമല വഴി ഒഴുകിവരുന്ന കുളിര്കാറ്റേട്ടുമായന്നൂർ പാലത്തിലൂടെയുള്ള നടത്തം ഒരു അനുഭൂതി തന്നെ.. ശങ്കരാന്തിയെക്കുറിചുള്ള ഓർമ്മകളി ലിരിക്കുമ്പോഴാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു ലേഖനം കണ്ടത്.. നന്നായിട്ടുണ്ട്.. ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾക്ക് നന്ദി..

ഇന്ന് മിക്കവാറും അന്യം നിന്നുപോയ ആചാരങ്ങളെക്കുറിച്ച് വായിച്ചപ്പോൾ ഓർമകളിൽ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട കുളിർമ്മ. (കോഴിക്കറിയുടെ ഭാഗം ഒഴികെ, പച്ചക്കറി വിഭവങ്ങളായിരുന്നു) ചേട്ട (ജേഷ്ഠ എന്ന് ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ) പുറത്ത് എന്ന സങ്കല്പം ഇപ്പോഴും കൂടെയുണ്ട്. കുളികഴിഞ്ഞാൽ ആദ്യം തോർത്തെണ്ടത് പുറത്താണെന്ന് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞത് ഇന്നും അനുസരിക്കുന്നു. ചേട്ടക്കാണ് മൂപ്പ്. മുഖം തോർത്തിയാൽ ചേട്ട അവിടെ കൂടിയിരിക്കും. സുഖമാണ് പണ്ടുള്ളവരുടെ വിശ്വാസങ്ങളിലേക്ക് എത്തിനോക്കുന്നത് അത് ആചരിക്കുന്നത്. കർക്കിടകം മഴക്കാലമെങ്കിലും കുറെ ആചാരങ്ങൾ ഉണ്ട്, ഇല്ലം നിറ, പിള്ളേരോണം, ആവണി അവിട്ടം, ആനയൂട്ട്, സുഖചികിത്സ, നാലമ്പല ദര്ശനം അങ്ങനെ പോകുന്നു.. ശ്രീമതി ഗിരിജ ഉദയൻ അതേക്കുറിച്ചോക്കെ എഴുതുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കാം.