ആദ്യമായി മണ്ണിക്കരോട്ട് സാറിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ. അമേരിക്കൻ എഴുത്തുകാരുടെയും മറ്റും ചരിത്രം എഴുതുക എന്നുവച്ചാൽ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ്. അതും ഒത്തിരി കൂലിയെഴുത്തുകാർ വിഹരിക്കുന്ന ഇവിടെ നെല്ലേത് പതിരേത് എന്ന് തിരിച്ചറിയുക വളരെ പ്രയാസമാണ്. ആ നിലയിൽ ചരിത്രത്തിൽ ഇടം പിടിക്കാൻ ഒട്ടും അർഹതയില്ലാത്തവർ പോലും കയറിക്കൂടാൻ സാധ്യതകൾ കൂടുതലാണ്, അതുപോലെതന്നെ നല്ല കഴിവുള്ള സ്വന്തമായി എഴുതുന്ന സമർത്ഥരെ തഴയുകയോ, ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യതകൾ കൂടുതലാണ്. സത്യസന്ധമായി മുഖം നോക്കാതെ , ഒരു ക്ലിക്കിൽ, പൊളിറ്റിക്സിൽ വിഭാഗീയതയിൽ, പെടാതെ ആണ് എഴുതിയതെങ്കിൽ ഇതിൽ സ്വീകാര്യത കൂടുമായിരുന്നു. ഏതായാലും പുസ്തകം ഞാൻ ഒന്നു വാങ്ങി വായിച്ചിട്ട് എപ്പോൾ എങ്കിലും സൗകര്യം കിട്ടുമ്പോൾ കൂടുതൽ എഴുതാം. പറയാം. ചരിത്രമെന്നത് ഉള്ളത് ഉള്ളത് മാതിരി ആയിരിക്കണം. ആരെയും പറ്റി പ്രത്യേകിച്ച് പൊലിപ്പിക്കരുത്. ആരെയും പ്രത്യേകം താഴ്ത്തികെട്ടുകയും ചെയ്യരുത്. മഹാബലിക്ക് പകരം വാമനനെ തോളിൽ കയറ്റരുത്. മഹാത്മാഗാന്ധി ക്ക് പകരം ഗോഡ്സെയെ വലിയവൻ ആകരുത്. ചരിത്രങ്ങൾ ഒരിക്കലും വളക്കരുതു അത് ഒടിക്കരുത്. പറഞ്ഞമാതിരി കൂടുതൽ വായിച്ചിട്ട് കൂടുതൽ അഭിനന്ദനങ്ങൾ തരാം. ഗുഡ് ലക്ക് സാർ

ശ്രീ ജോർജ് മണ്ണിക്കരോട്ടിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ. വളരെ ശ്രമകരമായ ഒരു ജോലിയാണ് അദ്ദേഹം ഏറ്റെടുത്തത്. അതു പൂർണ്ണതയിൽ എത്തി എന്നറിയുന്നതിൽ സന്തോഷം. രോഗശയ്യയിലായിട്ടും ഈ കൃതി രചിക്കാനും പബ്ളിഷ് ചെയ്യാനും അദ്ദേഹം നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾ എടുത്തു പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗവേഷണചാതുരിയും അർപ്പണ മനോഭാവവും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ആ ബൃഹുത്തായ കൃതിയുടെ വിഹഗവീക്ഷണം നൽകിയ എ സി.ജോർജിന് പ്രത്യേകം നന്ദി.

ശ്രീ ജോർജ് മണ്ണിക്കരോട്ടിന് അഭിനന്ദനങ്ങൾ. അമേരിക്കൻ മലയാള സാഹിത്യം ഒരു ചരിത്രമായി അവശേഷിക്കുന്ന വിശേഷമാണ് നമ്മൾ കാണുന്നത്. വായനക്കാർ കുറവും എഴുത്തുകാർ കൂടുതലുമായ സ്ഥിതിവിശേഷം ആകാം കാരണം. എഴുത്തുകാരിൽ ഭൂരിപക്ഷം പേർക്ക് "ഞങ്ങൾക്ക് അങ്ങ് കേരളത്തിൽ അറിയപ്പെട്ടാൽ മതിയെന്ന ചിന്തയാണ്." ആ സമാധാനമാണ്. പൊതുജനം "നിങ്ങൾക്ക് സമാധാനം" എന്ന് ആശീർവദിച്ച് സഹതപിക്കുന്ന കാഴ്ച്ചയും രസകരമാണ്.

How can I order a copy?

ഇന്നലെ രണ്ട് പുസ്തക റിപ്പോർട്ട് അല്ലെങ്കിൽ നിരൂപണം വായിക്കാനിടയായി. അത് മൂന്നാമൂഴം എന്ന നോവലിനെ പറ്റി സുധീർ സാർ എഴുതിയതും, മറ്റൊന്ന് സാഹിത്യചരിത്ര പുസ്തകത്തെപ്പറ്റി എ സി ജോർജ് സാർ എഴുതിയതും ആണ്. ആ രണ്ട് എഴുത്തുകളെ പറ്റിയും സമയം ലഭിക്കാനായി എൻറെ ഒരു പൊതു അഭിപ്രായം ഞാൻ എഴുതട്ടെ. പേടിക്കേണ്ട ഒരു കുറ്റവും അല്ല കേട്ടോ. പുസ്തകങ്ങൾക്കും ആ പുസ്തക എഴുത്തുകാർക്കും അതിനെപ്പറ്റി നിരൂപണം നടത്തിയ, റിപ്പോർട്ട് ചെയ്ത രണ്ടുപേർക്കും അഭിനന്ദനങ്ങൾ. എന്നാൽ ഒന്ന്, രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ ഒന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കട്ടെ. ആർക്കും വിഷമം തോന്നരുത് ആരും പരിഭവിക്കരുത്. ഒരു പൊതു അഭിപ്രായം ആണ് കേട്ടോ. ഇവർക്കൊക്കെ വേണ്ടി മാത്രമല്ല അമേരിക്കയിലെ എഴുത്തുകാർക്ക് വേണ്ടിയാ ഒരു എളിയ അഭിപ്രായമാണ് കേട്ടോ. പുസ്തകങ്ങളെ പറ്റി റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുമ്പോൾ അതിലെ പ്ലസ് പോയിൻറ്കൾ മാത്രം പറഞ്ഞു, അവരെയൊക്കെ പൊക്കി പൊക്കി പുകഴ്ത്തി മാത്രം പാടുന്നത് ശരിയാണോ? ന്യൂനതകൾ, വീഴ്ചകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ അതു കൂടെ ഒരു ചെറിയ തോതിൽ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നത് അല്ലേ നിരൂപകരുടെ, എഴുത്തുകാരുടെ ചുമതല? എന്നാലല്ലേ ഈ പുസ്തകം എഴുത്തുകാർ, ഒന്നുകൂടെ നന്നാവുകയുള്ളൂ. അവരെയൊക്കെ പേടിച്ച് ഉള്ളത്, ഉള്ളത് മാതിരി പറയാതെ ഇരിക്കരുത്.. സത്യത്തിൽ അതും ഒരു പ്രോത്സാഹനം ആയിട്ട് വേണം ബുക്ക് എഴുത്തുകാർ കരുതേണ്ടത്. എന്നാൽ ഇവിടെയും ഒരുതരം പൊക്കൽ മാത്രമാണ് കണ്ടു വരുന്നത്. ഇവിടെ പരാമർശിച്ച ഈ രണ്ട് എഴുത്തുകാരും ആ രണ്ടു പുസ്തകങ്ങളെ പറ്റിയും പരമാവധി പൊക്കി തന്നെയാണ്എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. പണ്ടത്തെ നിരൂപകൻ എം കൃഷ്ണൻ നായരുടെ മാതിരി നിരൂപണം ചെയ്തു എഴുത്തുകാരനെ നിരാശപ്പെടുത്തി കുപ്പയിൽ എറിയാൻ അല്ല പറയുന്നത്. പകരം ന്യായമായ തിരുത്തൽ വേണ്ടത് തിരുത്താൻ തന്നെ ഭയമില്ലാതെ പറയണം. അതായത് സാധിക്കുമെങ്കിൽ ബുക്കിലെ ന്യൂനതകൾ പറയണം എടുത്തു കാണിക്കണം എന്നതാണ് ശരിയായ നിരൂപണം അല്ലെങ്കിൽ റിപ്പോർട്ടിംഗ്.