പറയാനൊരു പാടുണ്ടാവുമ്പോള്‍
പറയാനാവാതെ വാക്കുകള്‍ വിക്കും.
പറയാനൊന്നുമില്ലാതാവുമ്പോള്‍
വാക്കുകള്‍ ആകാശമായി വിടരും.

വാക്കുകളെ കവിതയിലെടുത്തു വെക്കുമ്പോള്‍
പൂമ്പാറ്റകളാവും.
ഒരോ പൂവിലുമെന്നത്
തൊട്ടു തൊട്ടു പറക്കും
മനസ്സില്‍,
ഒരിടത്തും ഇരിപ്പുറയ്ക്കാതെ.

വാക്കുകളെ കെട്ടിയിട്ടാല്‍
ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഗര്‍ജ്ജിക്കും.
വാവിട്ട വാക്കുകളോ
തെരുവുപട്ടികളായലയും.

ഒരൊറ്റ വാക്കും
കൈവിട്ടുപോകാത്ത
ഒരിടയനാവണമെനിക്കെന്നാല്‍
കവിതയില്‍.
എന്നാലെത്ര ദുഷ്ക്കരമാണ്
വിട്ടുപോയൊരൊന്നിനെത്തേടി
മറ്റുള്ളവയെ കൈവെടിഞ്ഞുള്ള
ഇടയപ്പാച്ചല്‍.