അറ്റുപോയ വിരലിന്റെ തുമ്പില്-
സത്യമുണ്ടത് കാണുന്നതുണ്ടോ
അറ്റുപോയ വിരലിന്റെയുള്ളില്
കത്തിനില്പ്പുണ്ടൊരായിരം വാക്ക്
കാനനത്തിന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു
കാറ്റ് വീശി മരങ്ങളുലഞ്ഞു
ദൂരെയാകാശമാകെയുറഞ്ഞ്
മേഘമൊന്നില് മറഞ്ഞ് കരഞ്ഞു
സൂര്യനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല രാജ-
മോഹിതം മുദ്ര കാത്തിരിക്കുന്നു
ആരുമംഗരാജ്യങ്ങള് കൊടുത്ത്-
ത്യാഗമാകെ വിലക്കെടുത്തില്ല...
ഇത്തിരിപ്പോന്ന യുദ്ധകാണ്ഡത്തില്-
ചക്രവേഗം കുറഞ്ഞ് പോകുമ്പോള്-
കാലമോരോ കണക്ക് പറഞ്ഞ്-
കൂരിരുട്ട് പടര്ത്തിപ്പിരിഞ്ഞു..
ഭൂമി മെല്ലെ നടന്നു ചിതറും-
കൂരിരുട്ടിനെ കീറിമുറിച്ചു
നാലുപാടും വെളിച്ചം നിറഞ്ഞു
തൂമഴയില് തളിര്ത്തൊരു വാക്ക്..
വാക്ക് വാടാതെ നിന്നു യുഗങ്ങള്-
ചേര്ത്തു വച്ചാ വിരലിന്റെ തുമ്പ്!
മണ്ണ് ചുംബിച്ച് പോകവേ വേരില്
നിന്നുണര്ന്ന് പടര്ന്ന് വളര്ന്നു
അറ്റുപോകാതെയിന്നുമതുണ്ട്-
അറ്റ് പോകാതെയാവിരല്ക്കൂട്
അറ്റ് പോകാതെയാത്മസ്വരത്തില്
നിത്യസാധകം ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്
ആ വിരലിന്റെ തുമ്പില് നിന്നൂര്ന്ന്
നാദവിസ്മയം തീര്ക്കുന്നു ലോകം
ആ വിരല്ത്തുമ്പിലേറി നില്ക്കുന്നു
സാഗരങ്ങള്, പ്രപഞ്ചഗോളങ്ങള്