ഇരുമ്പിനേക്കാളും വേഗത്തിൽ തുരുമ്പ്‌ പിടിക്കുന്ന ഒന്നാണിപ്പോൾ മാനുഷിക ബന്ധങ്ങൾ.
ഒരു ചെറിയ ഇടവേളക്കുള്ളിൽ തന്നെ സൗഹൃദങ്ങളും തുരുമ്പിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

കൂടുവിട്ട്‌ കൂട്‌ മാറുന്ന പക്ഷികളെ പോലെ ആളുകൾ ചാടി നടക്കുന്നു. ഒന്നിലും മനുഷ്യൻ സംതൃപ്തനല്ല, ആരിലും സന്തോഷിക്കാനാവുന്നില്ല.
ഇന്ന് ഒരാൾ നല്ലതെന്ന് തോന്നും, നാളെ മറ്റൊരാൾ. അങ്ങിനെ മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു സൗഹൃദങ്ങൾ.

കഴിഞ്ഞ വർഷം നല്ല ചങ്ങാതിമാരായിരുന്നവർ ഇന്ന് കൂടെയുണ്ടോ? അല്ല നമ്മൾ അവർക്കൊപ്പമുണ്ടോ ? എത്ര എത്ര പുതിയ മുഖങ്ങൾ വന്നു... എത്ര വാഗ്ദാനങ്ങൾ... എത്ര കൂടിക്കാഴ്ച്ചകൾ..

പഴയതൊക്കെ ആർക്കും വേണ്ടാതാവുന്നു.
അത്‌ കുടുംബ ബന്ധങ്ങളിലും ആയിത്തുടങ്ങി. നിസ്സാര കാര്യത്തിന്‌ പിണങ്ങിപ്പോവുന്നു. മിണ്ടാതിരിക്കുന്നു. വെറുപ്പ്‌ മനസ്സിൽ കൂട്ടിവെയ്ക്കുന്നു. അങ്ങനെ നമ്മുടെ ദിവസങ്ങൾ തീർക്കുന്നു.

ജീവിതം ഒന്നേയുള്ളുവെന്നതിനാൽ കൂടെയുണ്ടാവേണ്ടവർ ഇല്ലെങ്കിൽ വേദന തന്നെയാണ്‌. 
തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്ന സൗഹൃദങ്ങൾ, രക്തബന്ധങ്ങൾ... പറയാനുള്ളത്‌ കേൾക്കാൻ പോലും കൂട്ടാക്കാതെ വെട്ടൊന്ന് മുറി രണ്ടെന്ന വിധിക്കൽ...
നാം മൂലവും മറ്റുള്ളവർ മൂലവും ബന്ധങ്ങൾ നഷ്ടമായവ... കുറച്ചുള്ളവനും കൂടുതലുള്ളവനും ഒന്നിലും സംതൃപ്തിയില്ല.. ഓട്ടമാണ്‌... ഒരിക്കൽ ഒന്നുമില്ലാതെ ഓട്ടം നിലക്കുന്നു.

തുരുമ്പിച്ച ഭാഗത്തെ തുരുമ്പ്‌ കളയാതെ പെയ്ന്റ്‌ അടിച്ചാൽ പെട്ടെന്ന് അതിളകിപ്പോകും. എന്നാൽ ഉരച്ച്‌ മിനുക്കി പ്രൈമറടിച്ച്‌ പെയ്ന്റടിച്ചാലോ ? ഈട്‌ നിൽക്കും. അതായത്‌, തിരുത്തുവാനും തിരുത്തപ്പെടുവാനും തയ്യാറായാൽ നാം മൂലം അറ്റുപോയ ബന്ധങ്ങൾ കൂട്ടി വിളക്കാം...!

തുരുമ്പ്‌ പിടിക്കാത്ത, അറ്റുപോകാത്ത സൗഹൃദങ്ങൾ ഇനിയുമുണ്ടാവട്ടെ... 

അവ അനസ്യൂതം തുടർന്ന് പോകട്ടെ ...!