ഈ മണൽക്കാട്ടിൻ വിശാലതയിൽ, 
അയനം തുടരുന്നവർ; 
വെയിലത്ത് വാടിത്തളർന്ന്, 
തണൽ തേടിയുഴലുന്നവർ; 
ഒരു തുള്ളിവെള്ളം കൊതിച്ച്, 
വേഴാമ്പലാകുന്നവർ; 
ചുടുനെടുവീർപ്പുകളോടെ, 
ചുവടുകൾ തെറ്റുന്നവർ; 
കുടിനീരിനായ് തപം ചെയ്ത്, 
മിഴിനീർ കുടിക്കുന്നവർ; 
നിഴലുകളെത്തിപ്പിടിക്കാൻ, 
കരംനീട്ടിയണയുന്നവർ; 
അഭയത്തിനാരുമില്ലാതെ, 
അഴലാഴി നീന്തുന്നവർ; 
വഴികാട്ടിയില്ലാതെ വാഴ്വിൽ വഴിതെറ്റിയലയുന്നവർ; 
വിജനതയിൽ ഭയപ്പെട്ട്, 
മരവിച്ചുനില്ക്കുന്നവർ; 
സൈകതമെറിയുന്ന കാറ്റിൽ, 
തലകുത്തിമറിയുന്നവർ; 
ഈ വഴിയേകാന്ത പഥികർ, 
ഒന്നല്ല രണ്ടല്ലനേകർ; 
ഗതിമുട്ടിയൊടുവിൽ കുഴഞ്ഞ്, 
ചലനം നിലയ്ക്കുന്നവർ, 
ചിറകറ്റ മോഹങ്ങളോടെ, 
യവനികയ്ക്കുള്ളിലായെങ്കിൽ, 
നിരന്തരം ചൂടേറ്റുനീറി,
മുന്നിൽ ചരിക്കുന്നവർക്ക്, 
കുളിരോളമായ് മരുപ്പച്ച, 
ഒളിയാർന്ന സ്വപ്നമായ് ദൂരെ; 
കണ്ണിനും കരളിനുമൊരുപോൽ, 
പുളകപ്രദായകദൃശ്യം,
മൃഗത്യഷ്‌ണ മാത്രമാണെന്ന്, 
ഉൾക്കിളി മന്ത്രിച്ചിടുന്നോ? 
തെളിനീരുറവകൾതേടി, 
ശാദ്വലഭൂമികതേടി,
മുന്നോട്ട്, മുന്നോട്ട്, 
യാത്ര ലക്ഷ്യം കരഗതമാക്കാൻ.
മിഥ്യയിലാണ്ടുപോകാതെ, 
സത്യങ്ങൾ കണ്ടെത്തുവാനായ്, 
ദുർഘടം താണ്ടുന്നതാര്? 
മർത്ത്യാ, നീ മാത്രമല്ലേ?