Exelent narrartion ,creative thoughts about life and nature. Yes we shall not die but be part of nature , in different form !!!

സാഹിത്യത്തിന്റെ നട്ടെല്ലാണ് കഥ.പക്ഷെ ആ നട്ടെല്ല് ഈ കഥയിൽ കാണാനില്ല. പ്രണയുവും, പ്രേമവും കഥയിലൂടെ എത്ര അലങ്കാരവും,ചമൽക്കാരങ്ങളും ഉപയോഗിച്ചെഴുതിയാലും പ്രണയം, പ്രേമം എന്ന വൈകാരികത, അന്തർസൗന്ദര്യം പൂർണമായും വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പറയാനാകില്ല,പകർത്താനാകില്ല . പ്രണയം ജീവിതത്തിൽ വളരെ ഹൃദയസുന്ദരമാണ്. പ്കഷെ അത് തുറന്ന് പറയുമ്പോൾ അതിന്റെ സൗന്ദര്യം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.ഭാര്യയും ഭർത്താവും തമ്മിലുള്ള വാക്കുകൾക്കതീതമായ സൗന്ദര്യമുള്ള അങ്ങേയറ്റത്തെ പരിശുദ്ധമായ പ്രേമം ചില ചെപ്പടിവിദ്യയുപയോഗിച്ച്,ചില സംഭവങ്ങളെ ചുരുട്ടിക്കെട്ടി,പുതുമയില്ലാതെ അങ്ങേയറ്റം പരത്തിപ്പറഞ്ഞ് സമൂഹത്തിന്റെ മുന്നിൽ അവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ മനോരസച്ചരട് പൊട്ടി രസം നശിച്ചുപോകുന്നു.സാഹിത്യം വെറും വൈകാരികമല്ല, വൈചാരികവുമായിരിക്കണം

ഡോ.ശശിധരൻ -നിങ്ങളെപ്പോലെ കഥകളേയും കവിതകളേയും വിലയിരുത്താൻ കഴിവുള്ള ഒരാൾ എന്തുകൊണ്ട് മാറി നിൽക്കുന്നു എന്ന് മനസിലാകുന്നില്ല. ഇവിടെ പുറം ചൊറിച്ചിലുകാരുടെ ഒരു ലോബി വർക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. വായനക്കാരായ ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകും, പ്രത്യകിച്ച് അവരുടെ ഭാഷകൊണ്ടും വിശകലനംകൊണ്ടു അവരുടെ കഴിവുകളെ. പണ്ടൊരു വിദ്യാധരൻ ഉണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തെയും ഇപ്പോൾ കാണുന്നില്ല.

I agree with the reader. We need more people to make a reasoned openion about the stories and poetries published here. It will benifit the writers If they take it in a positive way.

A masterfully crafted short story, narrated with a unique style that brings every scene vividly to life. A truly memorable read.

വളരെ മനോഹരമായ കഥ. അത്ര പരിചിതമല്ലാത്ത കഥാ പരിസരങ്ങളും വ്യത്യസ്ത കഥാ സംവേദന സങ്കേതങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് മികവായി കഥ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പ്രമേയത്തിന് അനുയോജ്യമായ ഭാഷയും ആഖ്യാന ശൈലിയും. സമീപകാലത്ത് വായിച്ച മികച്ച കഥകളിലൊന്ന്. ആശംസകൾ!

ശശിധരനും ഒരു വായനക്കാരനുമല്ല അന്തിമ വിധികർത്താക്കൾ. അവർക്ക് അവരുടെ അഭിപ്രായം പറയാം. വായനക്കാരൻ പുറം ചൊറിയൽ എന്ന് ഇവിടെ പരക്കെ പറയുന്ന അഭിപ്രായം പറയുന്നു. കേട്ട് കേട്ട് ജനത്തിന് മടുപ്പായി. നല്ല വായനക്കാരായി അസൂയയില്ലാതെ , ആരുടെയും അടിമയാകാതെ അഭിപ്രായ ങ്ങൾ എഴുതു.. ചെമ്മാന്ത്രയുടെ കഥ നന്നായിട്ടുണ്ട്

After reading this story, I felt inspired to briefly analyze it and leave a comment worthy of its brilliance.This story is a beautifully crafted exploration of relationships and self-discovery, set against the symbolic backdrop of a gooseberry farm. The simplicity of the gooseberry-picking plot serves as an elegant framework for examining complex emotions and the layers within a marriage. The gooseberry itself becomes a rich metaphor, capturing the bittersweet nature of love; each berry, whether sweet or tart, mirrors the ups and downs of the couple’s relationship. Every taste seems to draw them deeper into the complexities of their shared life, revealing memories and unresolved feelings. By weaving in memories, the author masterfully intertwines past and present through a dual narrative, allowing readers to feel the full weight of the characters' emotional journey. This layered technique gives the story depth and resonance, immersing readers in both real time events and vivid memories. The couple’s individual struggles and subtle conflicts unfold gradually through dialogue, small gestures, and their reactions to the environment around them. Lawrence, as an outsider, offers a subtle reminder of the couple’s shared history without intervening. In contrast, Mang, the Native American character represents a deep connection to history, nature, and tradition, something the couple may have lost over years of urban living. Mang serves as a grounding presence, embodying a life in harmony with nature and simplicity. The journey to the farm becomes transformative, leaving the couple with a renewed bond. The farm, as a silent witness, reflects their journey, each berry’s taste an echo of memories and hopes. Instead of a definitive resolution, the story closes on a subtle note of understanding. They’ve taken the first step toward healing, embracing love as a blend of patience, care, and ripeness. This story stands out for its rich, aesthetic quality, a delicate, layered approach that exemplifies masterful storytelling and an insightful exploration of human relationships. A beautifully layered narrative!

Mr. Menon, your review is truly remarkable and captures the essence of the story with such clarity. The way you highlight the gooseberry as a metaphor for the bittersweet nature of love and the intricate layering of past and present is spot on. It’s a pleasure to see how deeply you’ve analyzed the characters and their journey. Personally, I felt the story’s strength lies in its ability to evoke complex emotions through subtle quiet moments rather than dramatic shifts. The symbolic setting of the farm coupled with the dual narrative creates a beautifully immersive experience. While I initially thought a more intense ending might suit the narrative your review convinced me that the understated conclusion aligns perfectly with the story’s theme of gradual healing and rediscovery. This is indeed a beautifully told story with a fresh theme and a unique way of exploring it.

മലയാളത്തിൽ ചെറുകഥയെന്ന സാഹിത്യരൂപത്തിന് വന്ന രൂപപരിണാമവും, വേറിട്ട രീതിയിലുള്ള കഥ പറച്ചലിന്റെ സാധ്യതകളും ഈ കഥയിലൂടെ പ്രകടമാണ്. മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ സങ്കീർണ്ണതകൾ രൂപകൽപ്പനകളുപയോഗിച്ചും, അതിൽ കാലം വരുത്തിയ പരിണാമങ്ങൾ ഓർമ്മകളായി സന്നിവേശിപ്പിച്ചും, ചാരുതയോടെ പ്രകൃതിയെ അതിന്റെ പശ്ചാത്തലമാക്കിയും എങ്ങനെയാണ് മനോഹരമായി ഒരു കഥ പറയാമെന്നതിന് ഉദാഹരണമാണ് ‘ഏദൻതൊട്ടത്തിലെ നെല്ലിമരങ്ങൾ’. കാവ്യാത്മകഭാഷയിലൂടെ ബന്ധങ്ങളുടെ സൂക്ഷ്മ തലങ്ങളെ അനാവരണം ചെയ്യാനും, വൈകാരിക ആഴങ്ങളിലേക്കിറങ്ങി അത് സത്യസന്ധമായി ആവിഷ്കരിക്കാനും കഥാകൃത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. വളരെ മികച്ച കഥ. അഭിനന്ദനങ്ങൾ!