കാടെരിയുന്നു
കരളെരിയുന്നു
കാട്ടുതീ പടർത്തും കാററ്
കത്തിയെരിയുന്ന സൂര്യൻ
ആകാശത്തെ കരിമ്പടം പുതപ്പിക്കുന്ന ധൂമപടലങ്ങൾ
അകലെ എവിടെയോ ചെന്നായ്ക്കൾ ഓരിയിടുന്നു...
കാനനാഗ്നിയിൽ നിന്ന് എങ്ങനെയോ രക്ഷപ്പെട്ട പാമ്പ്
കാനനാഗ്നിയിലകപ്പെട്ട പൊന്നോമനകളെ
രക്ഷിപ്പാനായി പാരെ തേടുന്നു...
കണ്ണുനീർമുത്തുക്കൾ പൊഴിച്ചു, തൊഴുതു നില്ക്കും
നാഗത്തെ കണ്ടമാത്രയിൽ വിരണ്ടോടുന്ന പഥികർ
നിശയുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ നിരാശയോടെ
ചുരുണ്ടു കിടക്കുമ്പോൾ, ദാവാഗ്നിയിലകപ്പെട്ട
അരുമകളുടെ മോചനത്തിനായി...
വനവഹ്നി കെട്ടടങ്ങിയെങ്കിൽ,
മഴയൊന്ന് പെയ്തെങ്കിൽ,
മാലാഖമാർ ഒന്നിറങ്ങിവന്നു,
പ്രിയരെ പുൽകിയെങ്കിൽ..
.
ഒരു വിളിപ്പാടകലെ വിഹ്വലരായിഴയും
വാത്സല്യഭാജനങ്ങൾക്കാശ്വാസമായി
ഗാനകോകിലമൊന്നു പാടിയെങ്കിൽ
കാടെരിയുന്നു... കരളെരിയുന്നു..
.
Ps: ഈ കവിത ലോസ് ഏഞ്ചലസിലെ ഭയാനകമായ കാട്ടുതീയെ ഓമ്മിപ്പിക്കുന്നു