ദൈവത്തെ ഉമ്മവച്ചുകൂടായെന്ന്, കേട്ടു വളര്ന്നു.
ദൈവത്തെ കണ്നിരപ്പിന്, മേലെ നിര്ത്തി
കൃഷ്ണ മണിയിലേക്ക്, ലയിച്ചില്ല ദൈവം
കണ്ണിന് നിരപ്പിലിറക്കിവച്ച്, ദൈവത്തെ ഞാന്
നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ഒടുവില് ഉമ്മ വച്ചു
ദൈവത്തെ ഉമ്മവച്ചതോടെ, ശേഷം ഉമ്മകള്
തൊലിപ്പുറത്തെ, പൊടിപ്പുറത്തുമാത്രമെന്ന്
ആ ഉമ്മ വലിപ്പമറിയിച്ചു, വലിപ്പങ്ങളൊക്കാത്ത
വലിപ്പം, ആഴങ്ങളൊക്കാത്ത
ആഴം, ഉണ്മയെ ചമയങ്ങളഴിപ്പിക്കുന്നു
ചായക്കൂട്ടില്ലാതെ, കുളിച്ചീറനായ
ദേഹിദേഹങ്ങള് , കൂടെച്ചേരാന്
ആകാശം, സാഗരം.., ഭൂമി പാദമൂന്നാന് മാത്രം
തികയുന്നു, രണ്ടു കാലടികളില് തീരുന്നു മണ്ണ്.
മേലേയ്ക്ക് ശൂന്യത്തില് വ്യാപ്തി, തീരാതെ.
ഉമ്മയെ, ഉണ്മയെ, ചിറകില് വയ്ക്കുന്നു കാലം
മിഴി മിഴിയുന്നു, അഭൗമമാം കവാടത്തില്