ഏകാന്തപഥിക ഞാന്,
പൂക്കളും മുള്ളും നീളെ,
വിരിച്ച വഴിത്താര,
വിജനമത്രെ
മുന്നില്;
ഏങ്ങിയും ഞരങ്ങിയും,
നീങ്ങുന്നു മന്ദം മന്ദം,
ഉയിരില്
ഭാരവണ്ടി,
നിലയ്ക്കാത്തതെന്തിനി?
യൗവ്വനം വിതാനിച്ച,
മേനിയില്
ജരാനര,
ഋതുക്കള്
വരയ്ക്കുന്നു,
വര്ണ്ണചിത്രങ്ങളല്ലെ?
മധുരക്കിനാവുകള്,
മഴവില്ലുകളായ,
മിഴികള്
മിഴിവറ്റ്,
നിഴല്ക്കൂത്തരങ്ങുകള്;
പ്രണയം പന്തലിച്ച,
ദാമ്പത്യത്തിരുമുറ്റം,
പിഞ്ചുകാലടിപ്പൂക്കള്,
പതിക്കാത്തതായ്,
കഷ്ടം!
വിടരും മുമ്പെ തന്നെ,
കശക്കിയെറിഞ്ഞുപോയ്,
വളരും
ജീവാങ്കുരം,
ചെന്നുള്ളില് കണങ്ങളായ്;
കുരുതി കഴിച്ചു ഞാന്,
കുറ്റബോധമെന്നിയെ,
മഹത്താം മാതൃത്വത്തെ,
ക്രൂരത,
മഹാപാപം!
നാള്ക്കുനാള് കൂലംകുത്തി,
ഒഴുകും പുഴയായി,
ഭോഗതൃഷ്ണകള്
വാഴ്വില്,
ആഴത്തില് ചുഴികളായ്;
കിട്ടാത്ത മുത്തുതേടി,
കാണാത്ത
കടല്പൂകി,
എത്താത്ത മറുകര,
എന്തൊരു നിഗൂഢത!
വെളിച്ചമിരുട്ടിന്,
വഴിമാറുമ്പോളെന്നോ,
കരകളില് തുടികൊട്ടി,
ചിരിയും
കരച്ചിലും;
ജന്മവേദിയിലേതോ,
പൈതലിന് ചിലമ്പൊലി,
മാറ്റൊലിക്കൊള്ളുന്നുവോ?
സരസം കാതോര്ത്തു ഞാന്
അറിഞ്ഞു
പെണ്ണിനുമ്മ,
`അമ്മയാം' നിയോഗമായ്,
സ്നേഹാര്ദ്രവാത്സല്യമാ-
പാല്ക്കടല്ത്തിരകളായ്;
ഹൃദയം
ശ്രീകോവിലായ്,
തീയില് നിര്മ്മാല്യമായ്,
അമ്മിഞ്ഞ ചുരത്തുന്ന,
ധന്യത
വരമാകാന്;
മോഹങ്ങള് മെനഞ്ഞിട്ട,
മണിത്തൊട്ടിലാട്ടി ഞാന്,
താരാട്ടു
പാടിപ്പാടി,
പാഴ്മരങ്ങള് മാത്രമായ്;
നിന്
കളമൊഴിയെങ്ങ്?
മൃദുലസ്പര്ശനമെങ്ങ്?
കളിമേളങ്ങളെങ്ങ്?
ഒക്കെയും
ജലരേഖ!
പ്രാണനെ പന്താടിയ,
കളിയില് പരാജയം,
നീറ്റിടുന്നീ
യാത്രയില്,
ജീവിതം നെരിപ്പോടായ്;
കനത്ത
ശിക്ഷാവിധി,
അനപത്യതയായ്
സൂത്രധാരനാരിതില്?
വിധിയോ? കര്മ്മങ്ങളോ?