Thanks for pointing me to the nice poem, Dr. Sasi. Obviously, the guru had his own version. 

ഞാനും മുടങ്ങാതെ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഒരു പരിപാടിയാണ് ചാമ്പ്യൻസ്. ജീവിതത്തിലെ ചെറിയ പരാജയങ്ങളും, ബലഹീനതകളും, പ്രതിസന്ധികളും പലപ്പോഴും നമ്മെ നിർവീര്യരാക്കും. പ്രത്യേകിച്ചു ആരോഗ്യവാന്മാരായ മലയാളികളെ. സാഹിസികത ജിവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കിയ അമേരിക്കയിൽ കുടിയേറിയിട്ടും ജീവിതത്തിൽ യാതൊരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാതെ മറ്റുള്ളവര്ക്ക് ഭാരമായി ജീവിക്കുന്ന എത്രയോ മലയാളികളെ നമ്മൾക്ക് കാണാൻ കഴിയും. എന്തിനു ഒരു മുട്ടാതർക്കവും ഉടക്കും ഉണ്ടാക്കി മറ്റുള്ളവർ അദ്ധ്വാനിച്ചു കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ നിന്ന് അല്പ്പം വെള്ളവും മേടിച്ചു അടിച്ചു ജീവിതം പാഴാക്കി കളഞ്ഞ എത്രയോ മനുഷ്യ മൃഗങ്ങളെ നമൾക്ക് കാണാൻ കഴിയും. അത്തരക്കാർക്ക് ആവേശം ആവാഹിചെടുക്കണമെങ്കിൽ നിർഭാഗ്യവാന്മാർ എന്ന് എഴുതി തള്ളിയ ഈ മനുഷ്യ ജീവികളിലേക്ക് നോക്കിയാൽ മതി. ഇവരെ നോക്കുമ്പോൾ രണ്ടു കയ്യും രണ്ടുകാലുമുള്ള നമ്മൾക്ക് എന്ത് പ്രശ്നങ്ങലാണ്ള്ളത്? എഴുത്തുകാരൻ സന്തോഷത്തിന്റെ മാനദണ്ന്ധങ്ങളിലാണ് ഈ ലേഖനത്തില ശ്രദ്ധവ്ചിരിക്കുന്നതെങ്കിലും ലേഖനം വായനക്കാരനെറെ ചിന്തയെ പല തലങ്ങളിലേക്കും തിരിച്ചു വിടുന്നു. അതായത് എഴുത്തുകാരൻ ഒരു പക്ഷെ ഉദ്ദേശ്യച്ചതിലും കൂടുതൽ ആ ലേഖനംകൊണ്ട് ഫല പ്രാപ്തിയുണ്ടാകുന്നു. സാഹിത്യ പ്രവര്ത്ത്യ സൃഷ്ടികൾ സമൂഹത്തിനു പ്രയോചനകരമായി തീരുന്നു. എഴുത്തുകാരൻ സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമായി തീരുന്നു. ലേഖനവും ലേഖകനും അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു