"യത്ര നാര്യസ്തു പൂജ്യന്തേ രമന്തേ തത്ര ദേവതാ'
എത്ര സുസ്മിതദായകം;
ചേതോഹരമീകാവ്യസൂനം
അറിയുക! മേലിലെങ്കിലുംനാമിതിന്
പാവനസ്ഥാനം
നിന്ദിക്കയാണിന്ത്യയില് ശ്രീതിലകമായിരുന്ന കാര്യം
ആരിഹ!
വ്യര്ത്ഥമാക്കുന്നവനിതന്
പാവനസ്മേരം?
തകര്പ്പെടുന്നോരിവിടധികരിച്ചീടുകയാണെന്ന,സത്യം
സ്മരിക്കപ്പെടാതിരിക്കരുതാരുമേയെന്ന
സദ്വാക്യം
ഹനിക്കപ്പെടുന്നതെ,ന്തിന്ത്യാതനൂജരുമെന്നചോദ്യം;
തനിക്കുബാധകമല്ലെന്നപോലിരിപ്പൂദരലോഭലോകം.
ചികിത്സയാദ്യാവശ്യമീ,ചിത്തരോഗഗ്രസ്ഥര്ക്കുനൂനം
ദുഗ്ദ്ധവര്ണ്ണമാണെന്നു
നിനയ്ക്കുന്നതാരന്ധകാരം
ക്രുദ്ധരായിട്ടുകാര്യമെന്തിഹ,യാദ്യ,കാവലാണു
ഭേദം
അശ്രദ്ധകാട്ടിക്കെടുത്താതിരിക്കവേണമീ,തൂവെളിച്ചം.
നാളിതുവരെയില്ലാതിരുന്നപോലുള്ളെത്ര
ദുഷ്കൃതം
തോളുരുമ്മിക്കടന്നെത്തുന്ന വേദിയായിന്നു ഭാരതം
ചേതന
വേദനിപ്പിക്കുവോരീജന്മനാടിന്റെ നെഞ്ചകം
ഛേദിച്ചിടുന്നു; നിന്
തിരുസന്നിധിയിലായിന്നീവിധം.
കേവലം നീറലായ്മാറിയിന്നു
നാരികള്തന്ജാതകം
ക്രൂരകൃത്യങ്ങളാലളന്നുനീക്കുന്നരീതിതന്നെ
പാതകം
കാതരഹൃദയസ്പന്ദങ്ങളായ്ത്തീരുമീ സ്ത്രീജീവിതം
ശ്രീ പോയ്മറഞ്ഞൊരു
താരമായ്പ്പൊലിയുന്നീവിധം.
തിരിഞ്ഞുനോക്കുകിലറിഞ്ഞിടും
ചെയ്തതാകെയും
തറഞ്ഞിരുപ്പുണ്ടതില്പ്പലതിലിന്നാകവേ;
വൈകൃതം
തിരിച്ചറിച്ചഞ്ഞ,തൊന്നാകെനീക്കണംതമ്മിലേവരും
ചിരിച്ചുതളളുവാനുളളതല്ലിതും;
കാത്തുകൊളളണം.
ക്രൂരകാഹളംമുഴക്കി മുന്നേറുവോര്ക്കില്ലിന്നുപഞ്ഞം
പെണ്മനം
തകര്ക്കുകമാത്രമാ,ണിവര്ക്കെന്നുമുന്നം
കണ്മൂടിനില്ക്കാതെ
കാവലാളാകണംനമ്മളെന്നും
ഝടിതിപ്രതികരിപ്പിന് ജന്മനാടേ;യതുനിന്റെധര്മ്മം.