നടവയലിന്റെ കവിത ചിന്തോദ്ദീപകമാണ്. ആദ്യം അത് വായിക്കാതെ വിട്ടെങ്കിലും വിദ്യാധരൻ എന്തുകൊണ്ടാണ് മന്ത്രിമാരുടേം താന്ത്രിമാരുടേം പുരോഹിതന്മാരുടേം തന്തക്ക് വിളിക്കുന്നത് എന്ന് നോക്കിയപ്പോളാണ് നടവയലിന്റ് കവിതയിലേക്ക് പോയത്.  ശരിയാണ് നേതൃത്വങ്ങൾക്കും അവരെ തെരെഞ്ഞടുക്കുന്ന സമൂഹത്തിനും കാര്യമായ തകരാറെന്തൊ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. അനീതിയും അധർമ്മവും അടിച്ചമർത്തലുകളും ഇന്ന് ധർമ്മവും നീതിയുമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഇവിടെ കവികളും എഴുത്തക്കാരും അഴുമതിക്കാരുടെ സ്തുതിപാഠകരാകാതെ അവരുടെ അഴുമതികൾക്കും അക്രമങ്ങള്ക്കും എതിരെ തൂലിക പടവാളെക്കേണ്ടതാണ്. നടവയലിനും വിദ്യാധരനും അഭിനന്ദനം

"മന്ത്രിമാർ തന്ത്രിമാർ പുരോഹിതന്മാർ
തന്തയില്ലായ്മ കാട്ടിടുമ്പോൾ
മിണ്ടാതിരിക്കുമോ  എഴുത്തുകാരെ
കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചിടുമോ?"