മരണം,
ഒരു വിളിപ്പാടകലെനിന്ന്
കൈനീട്ടുമ്പോഴും,
പാല്മണം പോലെ
കൂടെ കൂടുമ്പോഴും,
ആധിയോ വേവലാതിയോ ഇല്ലാതെ
ജീവനെ കൊതിക്കുന്നവര്!
രസനയില് മരണം
രുചിക്കുമ്പോഴും,
നേര്ത്തൊരു ശ്വാസഗതി
കാതില് വന്നലയ്ക്കുമ്പോഴും,
പ്രാണനെ പൊന്നുപോലെ
കാക്കുന്നവര്!
പിന്നെയെപ്പൊഴോ
കാലത്തെ അതിജീവിക്കുമ്പോഴും
വിളിക്കാതെവന്ന അതിഥിക്കൊപ്പം
വീടുവിട്ടിറങ്ങി പോകുന്നത്
എത്ര അലമുറയിട്ടാലും
ഒരു പിന്വിളിക്കു
കാതോര്ക്കാതെ
നടന്നകലുന്നവന്!
കാലം കരുതിവെയ്ക്കുന്നത്
ഇതുതന്നെയെന്ന്
തിരിച്ചറിയുന്നവര്: