ഗൾഫ് നാടുകളിലെ പ്രവാസിയുടെ അതിജീവനത്തിന്റെ കഥയറിയുന്നവർക്ക് ഈ കവിതയിലെ ഓരോ വരികളും ഹൃദയസ്പര്ശിയാണ്. അതെ കുബ്ബൂസ് വെറുമൊരു റൊട്ടിയല്ല. അത് പാവപ്പെട്ട പ്രവാസിയുടെ ജീവൻ നിലനിർത്തുന്ന ഭക്ഷണമാണ്. പിന്നെ കവി നിരത്തുന്ന ബിംബാവലികൾ നോക്കുക. ആഴങ്ങളിൽ മുങ്ങിപ്പോയ കുഞ്ഞും പാറക്കല്ലുകളിൽ എറിഞ്ഞുടക്കപ്പെട്ട കുഞ്ഞിന്റെ ജീവനും നില നിർത്താൻ വേണ്ടി കുബ്ബൂസ് തിന്ന അവരുടെ അച്ചന്മാർക്ക് സാന്ത്വ നമാകാൻ അതിനു കഴിഞ്ഞില്ല.അപ്പോളതു വിശന്നവന്റെ മുന്നിൽ വീണ മന്നയായിരുന്നു\. വേർപെട്ടു ജീവിക്കുന്ന ബന്ധങ്ങളുടെ നെടുവീർപായിരുന്നു. ജീവിതായോധനത്തിനു വേണ്ടി കഷ്ടപ്പെടുന്നവരുടെ പ്രയാസങ്ങൾ കുബ്ബൂസ് എന്ന അവരുടെ വിലകുറഞ്ഞ ഭക്ഷണത്തിലൂടെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന കവിത. പ്രവാസദുരിതങ്ങളുടെ ആടുജീവിതമുണ്ട് എന്ന പ്രയോഗത്തിലൂടെ മണലാരണ്യത്തിൽപെട്ടു അറബിയുടെ ക്രൂരതയനുഭവിച്ച് മനുഷ്യനെ പ്രവാസിയെ നമ്മൾ മുന്നിൽ കാണുന്നു. കുബൂസ് ഒരു റൊട്ടിയല്ല, ശരിയാണ് അതിൽ പ്രവാസിയുടെ വിയർപ്പിന്റെ ഉപ്പും കണ്ണീരിന്റെ ചൂടുമുണ്ട്. പ്രവാസിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ചോറ് സമ്പാദിക്കാൻ കുബ്ബൂസിൽ ആശ്രയിക്കുമ്പോൾ അവനു നഷ്ടപ്പെടുന്നത് അവന്റെ ചോരയാകുന്നു, അവന്റെ സന്താനങ്ങൾ ആകുന്നു. എത്രയോ ഹൃദയഭേദകം. ജോസഫ് നമ്പിമഠം പ്രവാസകവികളിൽ വളരെ പ്രശസ്തനാണ്. കഴിഞ്ഞ വര്ഷം ഇ മലയാളി അവാർഡ് കരസ്ഥമാക്കിയിരുന്നു. നന്മകൾ, നമോവാകം പ്രിയ കവി.