'വംശനാശം' എന്നതുകൊണ്ട് ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ ഇല്ലാതാകലല്ല ഉദ്ദേശിച്ചത്; ഒരു സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ, അഥവാ ഭാഷയുടെ ഇല്ലാതാകലാണ്. മലയാളഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന മലയാളികളും അവരുടെ സംസ്ക്കാരവും ഇല്ലാതാകാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടെന്നത് ഞെട്ടിക്കുന്ന സത്യമാണ്. ആ വിഷയത്തെപ്പറ്റി ചര്ച്ച അനിവാര്യമാണെന്നു തോന്നുന്നു.
പാലായിലെ അച്ചന്മാര്, ഓരോ കുടുംബത്തിലേയും കുട്ടികളുടെ എണ്ണം കൂട്ടാന് ആഹ്വാനം ചെയ്തത് മതപരമായ വിഷയത്തെ മുന്നിര്ത്തിയായിരുന്നെങ്കിലും അത് മലയാളികളുടെ ജനസംഖ്യയെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്ച്ചയ്ക്കു വഴിതെളിച്ചു എന്നതില് സന്ദേഹമില്ല. കേരളത്തിലെ മൂന്നു പ്രബലമതങ്ങളെ പരാമര്ശിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു, അച്ചന്മാരുടെ ആഹ്വാനം. ക്രിസ്ത്യാനികളും ഹിന്ദുക്കളും ഫെര്ട്ടിലിറ്റി നിരക്കില് മുസ്ലീം സമുദായത്തേക്കാള് താഴെയാണെന്നു പറയുമ്പോഴും അവരുടെ നിരക്കും മൂന്നില് (3.00) താഴെയാണെന്ന കാര്യം മറക്കരുത്. ഹിന്ദുക്കളുടെയും ക്രിസ്ത്യാനികളുടെയും നിരക്ക് രണ്ടില് താഴെയാണ്. ഒരു സമുദായം, അല്ലെങ്കില് ഒരു സംസ്ക്കാരം നിലനില്ക്കണമെങ്കില് ആവശ്യമായ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ നിരക്ക് 2.10 ആണ്. അതുകൊണ്ട്, ഒരുതരത്തില് പറഞ്ഞാല് നമ്മള് മലയാളികളുടെ സംസ്ക്കാരവും ഭാഷയും നിലനിര്ത്തുന്നത് മുസ്ലീം വിഭാഗക്കാര് മാത്രമാണ്! അതും സമീപഭാവിയില് താഴേക്കു പോകാനാണു സാധ്യത. വിവരവും വിദ്യാഭ്യാസവും കൂടുമ്പോള് ലോകത്തെല്ലായിടത്തും സംഭവിക്കുന്നതാണിത്. ഉദാഹരണത്തിന് യോറോപ്പിലേക്കു നോക്കിയാല് മതി. കേരളത്തിനു പുറത്ത് എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയൊരവസ്ഥ നിലനില്ക്കുന്നില്ല എന്നു ചിന്തിക്കുക.
കത്തോലിക്കരുടെ എണ്ണം കുറയുന്നതിനു കാരണം അതു മാത്രമല്ല. കുടിയേറ്റം (migration) ഒരു പ്രധാനപങ്കു വഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഇന്ന് അമേരിക്കയിലേക്കും യൂറോപ്പിലേക്കും ഏറ്റവും കൂടുതല് കുടിയേറ്റം നടത്തുന്നത് പ്രസ്തുതവിഭാഗത്തില്പ്പെട്ടവരാണ്. അങ്ങനെ പലായനം ചെയ്യുന്നവര് ഒരിക്കലും തിരിച്ചുവരുന്നില്ല എന്നതൊരു വസ്തുതയാണ്. കുട്ടികള് മറ്റു രാജ്യങ്ങളിലേക്കു പോവുകയും അവിടെ പഠിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്നാണ് മാതാപിതാക്കള് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അതിനു സാമ്പത്തികമോ അല്ലാത്തതോ ആയ പല കാരണങ്ങളുണ്ടാകാം. അവയെക്കുറിച്ചു തല്ക്കാലം പരാമര്ശിക്കുന്നില്ല.
ഒരാള് കുടിയേറിപ്പോകുമ്പോള് പിന്നാലെ അതേ കുടുംബത്തിലെ പത്തുപേരെങ്കിലും കേരളത്തില്നിന്നു കടക്കുന്നു. അങ്ങനെ കുടുംബത്തിലുള്ളവര്തന്നെ ഇത്തരം കുടിയേറ്റങ്ങളെ പരോക്ഷമായെങ്കിലും പിന്തുണയ്ക്കുന്നു എന്നതാണു സത്യം. ഞാന് അമേരിക്കയിലേക്കു വന്നതുകൊണ്ടു മാത്രം എന്റെ കുടുംബത്തില്നിന്നു പതിനഞ്ചുപേരില്ക്കൂടുല് നാടുവിട്ടെന്ന യാഥാര്ത്ഥ്യം ഞാന് മറച്ചുവയ്ക്കുന്നില്ല. ഇതൊന്നും മനഃപൂര്വ്വം സംഭവിക്കുന്നതല്ല. മക്കളുടെ ഭാവിയും സാമ്പത്തികഭദ്രതയും ഉറപ്പു വരുത്തണമെങ്കില് അമേരിക്കയിലേക്കോ മറ്റു വികസിതരാജ്യങ്ങളിലേക്കോ പോകണമെന്നാഗ്രഹിക്കുന്നവരാണ് പല മാതാപിതാക്കളും. അത്തരം ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ബാക്കിപത്രങ്ങളാണ് ഞാനുള്പ്പെടുന്ന വിദേശമലയാളികള്. അങ്ങനെ എത്രയോ കുടുംബങ്ങളില്നിന്ന് എത്രയോ പേര് വരുന്നു!
കഴിഞ്ഞ ഇരുപതു വര്ഷമായി അമേരിക്കയിലെ ഹിന്ദുക്കളുടെ കുടിയേറ്റവും ക്രമാതീതമായി വര്ദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നതു ശ്രദ്ധേയമാണ്. അമേരിക്കയിലേക്കു വരുന്നതു ജോലിക്കായാണെങ്കിലും അവരില് തൊണ്ണൂറു ശതമാനവും തിരിച്ചുപോകുന്നില്ലെന്നാണു കണക്കുകള് വ്യക്തമാക്കുന്നത്. അമേരിക്കയും യൂറോപ്പുമൊക്കെ കുടിയേറ്റക്കാരെ സ്വീകരിക്കുന്നത് അവരോടുള്ള സ്നേഹംകൊണ്ടൊന്നുമല്ല. അവര്ക്കു ജോലിക്കാര് വേണം. വര്ഷംതോറും താഴ്ന്നുപോകുന്ന ജനസംഖ്യാനിരക്കിനു പരിഹാരം വേണം. നമ്മള് ഇതരസംസ്ഥാനത്തൊഴിലാളികളെ സ്വീകരിക്കുന്നതും അവരോടുള്ള ഇഷ്ടംകൊണ്ടല്ലെന്നറിയാമല്ലോ!
ക്രിസ്ത്യാനികളുടെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യന് കുടിയേറ്റം തുടങ്ങിവച്ചത് കത്തോലിക്കാ പുരോഹിതന്മാര്തന്നെയാണ്. ആദ്യം, നഴ്സിംഗ് പഠിച്ച പെണ്കുട്ടികളെ ജര്മനിയിലേക്കാണ് അവര് കൊണ്ടുപോയത്. അവിടെനിന്നാണ് അമേരിക്കന്കുടിയേറ്റത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ചത്. ഇനിയിപ്പോള് പാലാ പിതാവല്ല, പോപ്പ് നേരിട്ടവതരിച്ച് കൂടുതല് കുട്ടികളാകാമെന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്താലും ആരും അനുസരിക്കാന് പോകുന്നില്ല.
കാലക്രമത്തില് ഗള്ഫ് രാജ്യങ്ങളിലേക്കു വ്യാപകമായ കുടിയേറ്റമുണ്ടായെങ്കിലും അവരാരും മലയാളം മറന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, മാതൃരാജ്യത്തേക്കു തിരിച്ചുവരുന്നുമുണ്ട്. പക്ഷേ അവരുടെയും മക്കള് പോകാനാഗ്രഹിക്കുന്നത് അമേരിക്കയിലേക്കും മറ്റു വിദേശരാജ്യങ്ങളിലേക്കുമാണ്!
ബംഗാളികളുടെ കുടിയേറ്റമില്ലായിരുന്നെങ്കില് കേരളത്തിലെ പോപ്പുലേഷന്നിരക്ക് മൈനസ് ആകുമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട്, ആര് എന്തൊക്കെപ്പറഞ്ഞാലും മലപ്പുറത്തുകാരാണ് മലയാളികള് അന്യംനിന്നുപോകാതിരിക്കാന് സഹായിക്കുന്ന ഒരേയൊരു നാട്ടുകാര്. അവരും കൂടുതല് വിദ്യാഭ്യാസമാര്ജ്ജിക്കുന്തോറും മറ്റു സമുദായക്കാരുടെ പാത പിന്തുടരാനാണു സാധ്യത.
ഇനി പറയാന് പോകുന്നത് വരാനിരിക്കുന്ന വംശനാശത്തെപ്പറ്റിയാണ്. ഞാന് ആദ്യം പറഞ്ഞതുപോലെ, ഏതു ഭാഷയും സംസ്ക്കാരവും നിലനില്ക്കണമെങ്കില് ഒരു കുടുംബത്തില് കുറഞ്ഞത് രണ്ടിനു മുകളില് കുട്ടികളുണ്ടാകണം. ബ്രിട്ടണിലും മറ്റു പല യൂറോപ്യന് രാജ്യങ്ങളിലും ജാതിയും മതവും വര്ഗ്ഗവും നോക്കാതെ ഓരോ കുട്ടിയെ വളര്ത്തുന്നതിനും സര്ക്കാര് മാസംതോറും നല്ലൊരു തുക പ്രോത്സാഹനമായി കൊടുക്കാറുണ്ട്. അത് ആ രാജ്യങ്ങളിലെ ജനനനിരക്ക് രണ്ടില് താഴെയായതുകൊണ്ടു മാത്രമാണ്. അമേരിക്കയില് കുടിയേറ്റക്കാരുടെ ബാഹുല്യമാണ് ഈ കുറവു പരിഹരിക്കുന്നത്.
കേരളത്തില്, ഇപ്പോഴത്തെ കണക്കനുസരിച്ച് അങ്ങനെ ജനസംഖ്യാശോഷണം സംഭവിക്കുന്നില്ല. അല്ലെങ്കില്, കേരളത്തിലേക്ക് മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളില്നിന്നുള്ളവരുടെ കുടിയേറ്റം ഇപ്പോള് ശക്തമായി നിലനില്ക്കുന്നതുകൊണ്ട് തല്ക്കാലം നമ്മളതറിയുന്നില്ല. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്, കേരളത്തിലെ ജനസംഖ്യ കുറയുന്നില്ലെങ്കിലും മലയാളികളുടെ ജനസംഖ്യ ക്രമാതീതമായി കുറയുന്നു. ഇങ്ങനെ പോയാല് അടുത്ത നൂറു വര്ഷത്തിനുള്ളില് മലയാളികള് എന്ന വര്ഗ്ഗം വിരലിലെണ്ണാവുന്നവരായി മാറുമെന്നതില് സംശയമില്ല. അതു പരിഹരിക്കാനുള്ള ഏകമാര്ഗ്ഗം, കുടിയേറ്റക്കാരായ അന്യസംസ്ഥാനക്കാരുടെ മക്കളെ നിര്ബ്ബന്ധമായും മലയാളം പഠിപ്പിക്കുക എന്നതു മാത്രമാണ്! അവരും പഠിച്ചുകഴിയുമ്പോള് നാടുവിടാനുള്ള സാധ്യത തള്ളിക്കളയാനാവില്ല. അതുകൊണ്ട് ഇതൊരു ശാശ്വതപരിഹാരമല്ലെങ്കിലും തല്ക്കാലം ആശ്വാസിക്കാമെന്നു കരുതാം! ഇനി, ഇതരസംസ്ഥാനത്തൊഴിലാളികള് തിരിച്ചുപോയാല്, സമീപഭാവിയില്ത്തന്നെ കേരളത്തിലും ഓരോ കുട്ടിക്കും സര്ക്കാര്തന്നെ സഹായവാഗ്ദാനങ്ങള് പ്രഖ്യാപിക്കേണ്ടിവരും എന്നതില് സംശയമില്ല. മറ്റു പല ഉദ്ദേശ്യങ്ങളോടുകൂടിയാണെങ്കിലും കത്തോലിക്കാസഭയ്ക്ക് അതു കുറച്ചു നേരത്തേ പറയേണ്ടിവന്നു എന്നു മാത്രം!
Nature has its own way to control everything എന്ന പ്രസ്താവം ശരിയാണ്. ലോകത്തു ജനസംഖ്യാവിസ്ഫോടനമുണ്ടാകുമെന്നും വിശപ്പുകൊണ്ട് മനുഷ്യന് മനുഷ്യനെ ഭക്ഷിക്കുന്ന കാലമുണ്ടാകുമെന്നുമൊക്കെ അമ്പതുകൊല്ലം മുമ്പ് പല പ്രമുഖരും പ്രവചിച്ചതു തെറ്റായിരുന്നെന്ന് ഇന്നു നമുക്കറിയാം. ജനസംഖ്യയെ നിയമങ്ങള്കൊണ്ടു നിയന്ത്രിച്ച ചൈനപോലും ഇപ്പോള് മാറിച്ചിന്തിച്ചുതുടങ്ങി. ഇങ്ങനെ പോയാല്, പല രാജ്യങ്ങളിലും ജനസംഖ്യ ഗണ്യമായി കുറയുമെന്നതുറപ്പാണ്.
വിദേശരാജ്യങ്ങളില് പോകുന്ന മലയാളികളുടെ കുട്ടികള് മലയാളം പറയുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല, മലയാളികളെ കല്ല്യാണം കഴിക്കുന്നുമില്ല എന്നത് അപ്രിയസത്യമാണ്. അങ്ങനെ, കുടിയേറ്റക്കാരുടെ മക്കളാരും മലയാളം പഠിക്കുന്നില്ല എന്നതും മലയാളികളുടെ വംശനാശത്തിനു കാരണമാകും.