പോയകാലത്തിന്‍ പ്രതാപങ്ങളൊക്കയും 
വായിച്ചെടുക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നപോലവെ,  
നോക്കി കിടക്കുന്നു ചാരുകസേരയി  കാര്‍ണവര്‍
തൂക്കിയ വാളും പരിചയും, ഭിത്തിയി .
കണ്ണുനട്ടിരിക്കുന്നതി   നിര്‍നിമേഷനായി വൃദ്ധന്‍
എണ്ണിയാ  തീരാത്തോര്‍മ്മകള്‍ തള്ളി കയറന്നുള്ളിലും.
ഓടിയയാളുടെ കൈവിര  നെഞ്ചിലലക്ഷ്യമായി
താടി തടവുന്നു നെടുവീര്‍പ്പുമുണ്ടിയിടയ്ക്കിടെ.
എത്ര  വാദങ്ങള്‍, മത്സരം,  കളരിപയറ്റുകള്‍ യുദ്ധങ്ങള്‍
എത്ര മിത്രങ്ങള്‍,  ശത്രുക്കളാണേ  പരശതം
ഒന്നു തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ സര്‍വ്വവും
വന്നു  മറയുന്ന മായവിലാസങ്ങള്‍.
നിന്നിരുന്നു പണ്ട്, കുനിഞ്ഞു വണങ്ങി മുന്നിലാശ്രിതര്‍
എന്നാലിന്നവര്‍ എവിടെ അതൊരു ചോദ്യമായി നില്ക്കുന്നു!
എല്ലുന്തി കണ്ണുകുഴിഞ്ഞ് ത്വക്ക് ചുളിഞ്ഞാ വൃദ്ധന്‍ വെറും 
'പല്ലുപോയ സിംഹമെന്ന' സത്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞോരവര്‍!
കാലപ്രാവാഹത്തിന്‍ കുത്തൊഴുക്കി പ്പെട്ട് സര്‍വ്വരും
കോലംതിരിയുമത് നിതാന്തമാം മറ്റൊരു സത്യം.
എന്നാലതൊക്കെ കേള്‍ക്കുവാന്‍ കാണുവാനീ
മന്നിടത്തിലിന്നാര്‍ക്കുണ്ട് നേരവും കാലവും?
വെട്ടി പിടിച്ചടക്കാന്‍ അശ്വമേദയാഗം കഴിപ്പോരാണ് ചുറ്റിലും
തട്ടിതകര്‍ക്കുന്നാ പാച്ചിലിലവരെത്ര ജീവിതം ഹാ! കഷ്ടം.
ആര്‍ക്കു കേള്‍ക്കണം ആ വൃദ്ധന്റെ ജീവിത ഗാഥകള്‍, 
ആര്‍ക്കതി  നിന്ന് ലഭിക്കുന്നു ലാഭവും നേട്ടവും?
തേരുതെളിക്കുന്നു പുത്തന്‍തലമുറ, കേള്‍ക്കുന്നില്ലെ നിങ്ങള്‍, 
ആരുമാ  കൊമ്പ് വിളിയും രണഭേരിയും ദൂരെ? 

ജി.പുത്തന്‍കുരിശ്