അമേരിക്ക ഇന്ന്  ജൂൺ 19ന്  "ജൂൺ റ്റീന്ത്"  ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നു. യുഎസിൽ അടിമത്തം അവസാനിച്ചിട്ട് 157 വർഷം തികയുന്നു. പക്ഷേ, ഇതിനെ 'ഹാപ്പി ജുണ്‍ റ്റീന്ത്  ഡേ' എന്ന് പറയുന്നത് ഉചിതമാണോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. ഇന്ന് മറ്റൊരു പ്രത്യേകത കൂടിയുണ്ട്, ഇന്ന്  "ഹാപ്പി ഫാതേഴ്സ് ഡേ" ലോകമെമ്പാടും ആഘോഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദിവസം കൂടിയാണ്.

ജൂൺ 19 ന്, യുഎസിലുടനീളമുള്ള ആഫ്രിക്കൻ-അമേരിക്കൻ ജനത അടിമത്തം നിർത്തലാക്കുന്നതിന്റെ സ്മരണ  ആഘോഷിക്കുന്നതിനായി വിവിധ പരിപാടികള്‍ നടത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ചരിത്രത്തിലേക്ക് എത്തി നോക്കുമ്പോൾ, 1863 ജനുവരി 1-ന് എബ്രഹാം ലിങ്കൺ വിമോചന പ്രഖ്യാപനത്തിൽ ഒപ്പുവെച്ചപ്പോൾ, അടിമകളാക്കിയ പല ആഫ്രിക്കൻ-അമേരിക്കൻ ജനതയ്ക്കും അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം അവകാശപ്പെടാൻ കുറച്ച് വർഷങ്ങൾ കൂടി കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു. 1865 ജൂൺ 19 ന്, സംസ്ഥാനത്ത് അവശേഷിക്കുന്ന അടിമകളെ മോചിപ്പിക്കാൻ 1,800-ലധികം സൈനികർ ടെക്സാസിൽ എത്തിയതിനെയും  ഓർമ്മിക്കുന്ന ദിവസമാണ് ഇന്ന്. യുഎസിലുടനീളമുള്ള ആഫ്രിക്കൻ-അമേരിക്കൻ ആളുകൾ വിവിധ ആഘോഷങ്ങളും പരിപാടികളും കൊണ്ട് ജുനെടീന്ത് ആഘോഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു

ടെക്‌സാസിലെ സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനം എന്നാണ് ജുനെറ്റീൻത് അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ചരിത്രത്തിൽ നമുക്കറിയാവുന്നതുപോലെ, ആഫ്രിക്കൻ അമേരിക്കക്കാർ ഇനി അടിമകളല്ലെന്ന് അറിഞ്ഞ അവസാന സംസ്ഥാനങ്ങളിലൊന്നാണ് ടെക്സസ്, അതിനാൽ അടിസ്ഥാനപരമായി, കറുത്തവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യവും അടിമത്തത്തിൽ നിന്നുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും ആഘോഷിക്കുകയാണ് ഈ ദിവസത്തിന്റെ പ്രത്യേകത.

ജൂൺ, നയൻ റ്റീന്ത്  എന്നീ പദങ്ങളുടെ കൂടിച്ചേരലാണ് "ജൂൺ റ്റീന്ത് " എന്ന പദം. ഈ അവധിദിനത്തെ ജുനെറ്റീന്ത് എന്ന ഓമനപ്പേരിൽ അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യദിനമായി എന്നും വിളിക്കുന്നു. ചർച്ച് പിക്‌നിക്കുകളും പ്രസംഗങ്ങളും പരിപാടികളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി ഈ ആഘോഷം  രാജ്യത്തുടനീളം കെങ്കേമമാക്കുന്നു.

1945-ൽ, ടെക്സാസിൽ നിന്നുള്ള കുടിയേറ്റക്കാരനായ വെസ്ലി ജോൺസൺ സാൻഫ്രാൻസിസ്കോയിൽ ജുനെറ്റീന്ത് അവതരിപ്പിച്ചു. 1950 കളിലും 1960 കളിലും, പൗരാവകാശ പ്രസ്ഥാനം ആഫ്രിക്കൻ അമേരിക്കക്കാരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം എന്ന നിലയിൽ ഈ ആഘോഷം വിപുലീകരിക്കുന്നതിലും സമന്വയിപ്പിക്കുന്നതിലും അവർ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചതിന്റെ വിജയം കൂടിയാണ് ഈ ആഘോഷ ദിനം.

ഒന്ന് ചിന്തിച്ചാൽ , "അമേരിക്കക്കാരൻ ആയിരിക്കുക" (ബീയിങ് അമേരിക്കൻ) എന്ന പുരോഗമന ചിന്ത പ്രസക്തമാകുന്ന   സമയത്താണ് "ജുൺ റ്റീന്ത്"  അമേരിക്കയിൽ ഇന്ന് ആഘോഷിക്കുന്നത്. ചരിത്രം തിരുത്തി എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നത് നിസാര കാര്യമല്ല. താങ്ക്സ്ഗിവിംഗ്, നേറ്റീവ് അമേരിക്കൻ വിലാപ ദിനമായി പുനർനിർവചിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ക്രിസ്റ്റഫർ കൊളംബസിന്റെ തന്നെ പ്രതിമകൾ വികൃതമാക്കുകയും ശിരഛേദം ചെയ്യുകയും ചെയ്തുകൊണ്ട് കൂട്ട വംശഹത്യയെ ആദരിക്കുന്ന ഒരു സംഭവമായി കൊളംബസ് ദിനം പരിഹസിക്കപ്പെട്ടു. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഒരു രാഷ്ട്രത്തെ കെട്ടിച്ചമച്ച  പ്രസിഡന്റുമാരായ ജോർജ്ജ് വാഷിംഗ്ടണും തോമസ് ജെഫേഴ്സണും  വെറും  അടിമ ഉടമകളെക്കാൾ താഴ്ന്നവരായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.. അടിമത്തം അമേരിക്കയുടെ സ്ഥാപനത്തിനും അസ്തിത്വത്തിനുമുള്ള അടിസ്ഥാന ശിലകളാക്കി  സ്ഥാപിക്കാൻ രാഷ്ട്രീയവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. 

2020-ൽ ജോർജ്ജ് ഫ്‌ളോയിഡിന്റെ കൊലപാതകത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, കെന്റക്കി  ലൂയിസ്‌വില്ലിൽ കഴിഞ്ഞ വേനൽക്കാലത്ത് യൂണിറ്റി പരേഡിൽ  നടന്ന ഒരു നൃത്ത ആഘോഷത്തോടെ ആഫ്രിക്കൻ-അമേരിക്കൻ സംസ്‌കാരത്തിന്റെ സുപ്രധാന ഘടകമായി മാറ്റിക്കഴിഞ്ഞു ജൂൺറ്റീന്ത് .

ഇപ്പോൾ പുരോഗമന ഇടതുപക്ഷത്തിന്റെ ഇടയിൽ നമ്മുടെ ചരിത്രം "റദ്ദാക്കാനോ തിരുത്തി എഴുതാനോ " ഒരു നീക്കം നടക്കുന്നുണ്ട്. ആദ്യകാല അമേരിക്കൻ ചരിത്രത്തെ ചിത്രീകരിക്കുന്ന പബ്ലിക് സ്കൂൾ ചുവർചിത്രങ്ങൾ കറുത്തവരുടെയും തദ്ദേശീയരായ അമേരിക്കക്കാരുടെയും "അപമാനകരമായ ചിത്രങ്ങൾ" അവതരിപ്പിക്കുന്നതിനായി വരച്ചിട്ടുണ്ട്. അടിമത്തം, കോൺഫെഡറസി അല്ലെങ്കിൽ വംശീയത എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട 1,000-ലധികം പൊതു സ്‌ക്വയറുകളും തെരുവുകളും ഇടങ്ങളും പേരുമാറ്റാനുള്ള സമ്മർദ്ദത്തിലാണ്. നിന്ദ്യമായ പേരുകളുള്ള പ്രധാന ലീഗ് സ്‌പോർട്‌സ് ഫ്രാഞ്ചൈസികൾക്ക് പൂർണ്ണമായും പുതിയ ഐഡന്റിറ്റികൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. വെള്ളക്കാരെയും പുരുഷന്മാരെയും കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ആഖ്യാനങ്ങളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടിക്കൊണ്ട്,  പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട സമൂഹങ്ങളുടെ അനുഭവങ്ങൾക്ക് മുൻഗണന നൽകുന്നതിനായി പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം മുതൽ സർവകലാശാലാ തലം വരെയുള്ള സ്കൂൾ പാഠ്യപദ്ധതികൾ മാറ്റിയെഴുതുന്നു. 

നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യദിനം പോലെ, നമ്മുടെ സ്വാതന്ത്ര്യ പ്രഖ്യാപനം (ഡിക്ലറേഷൻ) പ്രസ്താവിക്കുന്നതുപോലെ "കൂടുതൽ തികഞ്ഞ ഒരു യൂണിയൻ" സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള നമ്മുടെ നിരന്തരമായ പാതയിൽ, അടിമത്ത സ്മരണയും ജൂൺ റ്റീന്ത് എന്ന ആഘോഷവും നാഴികക്കല്ലുകൾ ആയിരിക്കും. അതിനേക്കാൾ അർത്ഥവത്തായ മറ്റൊന്നില്ല.

ഒരു സംശയവുമില്ലാതെ, നമ്മുടെ ചരിത്രം ചർച്ച ചെയ്യുകയും സംവാദം നടത്തുകയും വേണം. എന്നാൽ വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ ദോഷങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ ഭൂതകാലത്തെ മായ്‌ക്കുക എന്നത്, ആത്യന്തികമായി ആർക്കും പ്രയോജനം ചെയ്യാത്ത ഒരു ധാർമിക ച്യുതിയായിരിക്കും.

അമേരിക്കൻ വിരുദ്ധതയുടെ ഈ വേലിയേറ്റം നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ ദോഷകരമായി ബാധിച്ചുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. തങ്ങൾ അമേരിക്കക്കാരായതിൽ വളരെ അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങേയറ്റം അഭിമാനിക്കുന്നു എന്ന് 2001-ൽ 87% പേർ പറഞ്ഞു; എന്നാൽ ഇപ്പോൾ 69% പേർ മാത്രമേ അതിനോട് യോജിക്കുന്നുള്ളു എന്ന് അറിയുമ്പോൾ മാറ്റത്തിന്റെ തിടമ്പും ചിലമ്പൊലിയും അവഗണിച്ചു കളയെരുതെന്നുള്ള സൂചന മാത്രം!