(‘ഭൂമിക്ക് ഒരു ചരമഗീതം ‘ എഴുതിയ ബഹുമാന്യനായ  ഓ. എൻ. വിയോടുള്ള എല്ലാ ആദരവുകളോടെയുംനമ്മുടെ ഭൂമിക്കു വേണ്ടത് ചരമ ഗീതങ്ങളല്ലാ, പകരം ഉണർത്തുപാട്ടുകളാണ് എന്നൊരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽമാത്രമാണ് ഈ കവിത. )

ഭൂപാള രാഗത്തിൻ 
ശ്രുതികളിലുണരുമെൻ 
ഭൂമിക്ക് വേണ്ടൊരു 
ചരമ ഗീതം ! 
ഒരു നൂറ് മോഹങ്ങൾ 
പുഴയായിട്ടൊഴുകുമീ 
ഹൃദയേശ്വരിക്കൊരു 
പ്രണയ ഗീതം !

തരള മരാളികേ 
മനുഷ്യാഭിലാഷങ്ങൾ 
ഇതളിതളായ് നിന്നിൽ 
വിരിയുമ്പോൾ, 
മനസ്സിന്റെ വയൽക്കാട്ടിൽ 
വിളയുന്ന മോഹത്തിന്റെ 
കതിർക്കുല യറുക്കുവാൻ 
വരട്ടയോ ഞാൻ ? 

അകലത്തെ യാകാശത്തിൽ 
അനിവാര്യ മരണത്തിൻ 
ചിലമ്പൊലി യാരോഹണം 
തുടരുമ്പോൾ, 
മടങ്ങുന്നു ഞാനെന്നാലും 
തരുന്നു ഞാനാത്മവിന്റെ 
തലമുറക്കുരുന്നിനെ 
പകരമായി. 

അവനാണ് ഞാൻ, നാളെ 
തിരി വെട്ടമെരിയുവാൻ 
കരുതുന്ന കാലത്തിന്റെ 
കതിരാണവൻ. 
കരയാതെ കാത്തീടേണം 
വരുന്നുണ്ട് വീണ്ടും വീണ്ടും 
കുരുന്നുകൾ ജ്വലിക്കുമെൻ 
മൺ ചിരാതങ്ങൾ. *

ചരമ ഗീതങ്ങൾ വേണ്ട 
ചരിത്രത്തിൻ കരുത്തായി 
ഉണർത്തു  പാട്ടതിൽ വേണം 
സുപ്രഭാതങ്ങൾ ! 
മനുഷ്യന്റെ മണ്ണ് ദൈവ 
തറവാട്ടിൽ നിന്നും വന്ന 
ഹൃദയേശ്വരി എന്റെ 
മൃൽസ്‌ന ദേവിക ! 

മൈത്രേയ ചിന്തകളോട് കടപ്പാട്. 

# Anaswara swapnangal- kavitha