മറക്കാന്‍
മധുരിച്ച് കയ്പായ പ്രണയം മാത്രം
ബാക്കി

ഒറ്റപ്പെടലിനു കൂട്ടിരിക്കാന്‍
പേക്കിനാവുകളും

കുറിക്കാന്‍
പക്ഷെ.........

കുറിക്ക് കൊള്ളുന്ന
വാക്കെവിടെ

വാക്കില്‍ വിടരുന്ന
മൌനപുഷ്പങ്ങളെവിടെ

മൗനത്തിന് 
മുത്തമിടും വൃത്തമെവിടെ

കുറിക്കാന്‍
ഇവിടെ.........

കേള്‍ക്കാന്‍
ഇവിടെ കാതുമില്ല

ചിതാനാളങ്ങള്‍
കാണ്മാന്‍ കണ്ണുമില്ല

ഈണത്തിന്റെ അറുതിയില്‍
ചേതനയ്ക്ക് മാന്ദ്യമാകാം
പദങ്ങള്‍ക്ക് വറുതിയാകാം
ഇതെന്റെ നിയതിയാകാം

കുറിക്കാന്‍ വയ്യാത്തത്
മനസ്സില്‍
കൊറിച്ച് നടക്കാം

ശൂന്യതയുടെ ഉര്‍വ്വരതയിലും
മഹാപഞ്ഞം 
സാന്ദ്രഭാവങ്ങള്‍ക്ക്

ഉന്നതങ്ങളില്‍ നിന്നും
താഴോട്ട് 
ഒഴുകട്ടെ ചോര

അകലങ്ങളില്‍
കാത്തിരിക്കും
ഒരുപ്പുകടല്‍
അലകടല്‍
സങ്കടക്കടല്‍

കപ്പല്‍ച്ചേതങ്ങളുടെ കവിത 
കടലിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍
കൊത്തി വെച്ചതാരാണ്

തീരത്തെഴുതിയത്
തിര വന്ന് ...........

തീരം കാണാത്ത
തിരയാണൊ കവി?

വിരല്‍ പേനയാക്കി
തീരത്തെഴുതിയതൊക്കെ
തിര വന്ന് മായ്‌ച്ചോളും
......മായ്ക്കട്ടെ......!
എന്നന്നേയ്ക്കുമായി
മായ്ച്ച് കളയട്ടെ

ഹൃദയം ഹൃദയത്തില്‍
കൊത്തിവെക്കുന്നതിനെ
മേഘരൂപികള്‍ 
അരുമയോടെ വിളിപ്പതെന്താണ്?

പ്രണയമെന്നൊ?
കവിതയെന്നൊ?

വേണുനമ്പ്യാര്‍