കുവൈറ്റിൽ അപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റിന് തീപിടിച്ച് 41 മലയാളികൾ മരിച്ച വൻ ദുരന്തത്തിൻ്റെ  ശോകമൂകമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ നടന്ന ലോക കേരള സഭ  സമ്മേളനത്തിൽ  പങ്കെടുത്ത ഓരോ പ്രതിനിധികളുടെയും മനസ്, ഉറ്റവരെ നഷ്ടപ്പെട്ട വേദനയിൽ വിങ്ങുന്ന കുടുംബങ്ങൾക്കൊപ്പമായിരുന്നു.  വിനോദ പരിപാടികൾ എല്ലാം തന്നെ റദ്ദാക്കി. നിശ്ചയിച്ചിരുന്ന മീറ്റിംഗുകളുടെ രണ്ടാം ദിവസം വൈകിയാണ് ഉദ്ഘാടനച്ചടങ്ങ് നടന്നത്. മുഖ്യമന്ത്രിയും സംഘവും പ്രതിപക്ഷ നേതാവിനൊപ്പം വിമാനത്താവളത്തിലെത്തി മരിച്ചവരുടെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങാനും കുടുംബാംഗങ്ങളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാനും ശ്രമിച്ചത് തീർച്ചയായും മഹത്തായ നടപടിയായിരുന്നു.

കുവൈറ്റിൽ സംഭവിച്ച  ഈ വൻ ദുരന്തം,  ദൈവത്തിൻ്റെ സ്വന്തം നാട്ടിൽ ജോലി ലഭിക്കാതെ ദൈവങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച സ്ഥലങ്ങളിൽ പോയി ജോലി ചെയ്യാനും കുടുംബം പുലർത്താനും വിധിക്കപ്പെട്ട
കേരളത്തിലെ സാധാരണക്കാരുടെ  ദുരവസ്ഥ ഒരിക്കൽ കൂടി വ്യക്തമാക്കുന്നു. മലയാളി മാനേജ്‌മെന്റിന് കീഴിലുള്ള കമ്പനിയാണ്  തൊഴിൽദാതാക്കൾ എന്നതും അവരെ നിലവാരം കുറഞ്ഞ സാഹചര്യത്തിൽ പാർപ്പിച്ചു  എന്നുള്ളതുമാണ്  ഇവിടത്തെ വിരോധാഭാസം. അത് കേൾക്കുമ്പോൾ മലയാളി എന്ന നിലയിൽ സങ്കടവും ലജ്ജയും തോന്നുന്നു. ബംഗാളികളും ബീഹാറികളും കേരളത്തിൽ ദിവസേന  നാലക്ക കൂലി  സമ്പാദിക്കുമ്പോൾ എന്തിനാണ് നമ്മുടെ ആളുകൾ ഈ ഭയാനകമായ അവസ്ഥയിൽ പോയി പണിയെടുക്കാൻ തയ്യാറായതെന്നതും  ആശ്ചര്യം ഉളവാക്കുന്നു. കേരളത്തിൻ്റെ പാരമ്പര്യവും  ചരിത്രവും നോക്കുമ്പോൾ  മാന്യമായ  ജോലി എന്ന്  സമൂഹം കണക്കാക്കുന്ന തൊഴിലുകളിൽ മാത്രം ഏർപ്പെടുക എന്നുള്ള   ദുരഭിമാനമാണ് ഇതിലൂടെ  വെളിപ്പെടുന്നത്. കേരളത്തിൽ   നൂറ്റാണ്ടുകളായി   നിലനിന്നിരുന്ന ജാതി വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് അതുമായി വളരെയധികം ബന്ധമുണ്ടാകാം, ആ പഴഞ്ചൻ സൂത്രവാക്യങ്ങൾക്കനുസൃതമായുള്ള  തൊഴിലുകളുടെ വർഗ്ഗീകരണം ഇപ്പോഴും മലയാളികളുടെ തന്മാത്രകളിൽ  ശക്തമായി വേരൂന്നിയിട്ടുണ്ടാകാം.

ഗവർണർ സമ്മേളനം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യാൻ വിസമ്മതിച്ചതിൽ അതിശയിക്കാനില്ല. ഇത്രയും കാലം അദ്ദേഹം ബിജെപിയുടെ കുതന്ത്രങ്ങൾ അനുസരിക്കുന്ന  ഉപകരണമായിരുന്നു. തൽഫലമായി, വൈകുന്നേരം വൈകി തന്നെയാണ് തന്നെയാണ്  യോഗം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തത്. സമ്മേളനം രാത്രി വൈകിയും തുടർന്നു. ഈ സമ്മേളനം പൂർണമായും  ഉപയോഗശൂന്യമായ ഒരു പ്രഹസനമാണെന്ന  ധാരണയോട് ഞാൻ വിയോജിക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലവും ഗുണഫലങ്ങളും   അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള യഥാർത്ഥ വിശകലനം നടത്തിയാൽ  നിലവിലെ സർക്കാരിൻ്റെ അതിഭാവുകത്വം സംശയം ജനിപ്പിക്കും . പ്രവാസികൾക്ക്  ഒത്തുചേരാനും അവരുടെ നിരാശകൾക്ക് പരിഹാരം കാണാനും   ആശങ്കകൾ പങ്കുവെക്കാനുമുള്ള മികച്ച വേദിയാണിത്. എന്നിരുന്നാലും, പ്രവാസികളിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവരുന്ന  നിർദ്ദേശങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കുന്നതിൽ  തികച്ചും പരാജയപ്പെടുന്നു എന്നുള്ളത് ഇതിൽ പങ്കെടുത്ത ഭൂരിഭാഗം പേരും  സമ്മതിക്കും.

ഇത് ഞാൻ പങ്കെടുക്കുന്ന രണ്ടാമത്തെ കോൺഫറൻസാണ്. ഒരേ നിർദ്ദേശങ്ങൾ ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു കേൾക്കുന്നു. ഗൾഫ് രാജ്യങ്ങളിലെ ജനങ്ങൾക്ക് യഥാർത്ഥത്തിൽ   ആശങ്കകൾ ഏറെയാണ്. ഈ മീറ്റിംഗുകളിൽ അവർ അവ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ആ പ്രശ്‌നങ്ങൾക്കുള്ള പല പരിഹാരങ്ങളും ഡൽഹിയിലെ കേന്ദ്രസർക്കാരിൻ്റെ അധികാരപരിധിയിലാണെന്നതാണ് പ്രശ്‌നം. സംസ്ഥാന സർക്കാരിന് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന ഒരേയൊരു കാര്യം കടലാസ് ഡൽഹിയിലേക്ക് നീക്കി  കാത്തിരിക്കുക എന്നതാണ്.  

പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് പങ്കെടുത്ത  ചിലർ രംഗത്തിറങ്ങുകയും സാങ്കേതിക വിദ്യകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില വിചിത്രമായ നിർദ്ദേശങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. നീണ്ടകരയിൽ നിന്ന് തോറിയം എടുത്ത് ഊർജ ഉൽപ്പാദനത്തിനായി പോർട്ടബിൾ ലോ-ഗ്രേഡ് ന്യൂക്ലിയർ റിയാക്ടറുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരാൾ  പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു! സ്വപ്നം കാണുന്നത് പ്രധാനമാണ്, എന്നാൽ , ഈ നിർദ്ദിഷ്ട പദ്ധതികളിൽ പലതും ഏറ്റെടുക്കാനുള്ള അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളും ആവാസവ്യവസ്ഥയും സാമ്പത്തിക സ്രോതസ്സുകളും കേരളത്തിന് ഇല്ലെന്ന്. ഏതൊരു സ്വതന്ത്ര നിരീക്ഷകനും വ്യക്തമാണ്.  വാസ്തവത്തിൽ, ആണവോർജം സംസ്ഥാന സർക്കാരിൻ്റെ പരിധിയിൽ വരുന്നതല്ല.

പഞ്ചാബ്, ഡൽഹി എന്നിവിടങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്ന ആളുകൾക്ക് അവരുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ ട്രെയിൻ സർവ്വീസുകൾ ചേർക്കാൻ നിരവധി ലളിതമായ അഭ്യർത്ഥനകളുണ്ട്. അവ പോലും വാർഷിക ചർച്ചകളുടെ ഭാഗമാണ്.  

ലോകകേരളസഭയ്ക്ക് വളരെയധികം സാധ്യതകളുണ്ടെന്നതിൽ ആർക്കും തർക്കമില്ല. എന്നിരുന്നാലും, കൂടുതൽ യാഥാർത്ഥ്യബോധമുള്ള ലക്ഷ്യങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുകയും അവ നിറവേറ്റുന്നതിനായി പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് നല്ലത്. ലോകകേരളസഭയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു വലിയ വിമർശനം സർക്കാരിൻ്റെ  പണം പാഴാക്കുന്നു എന്നതാണ്. അതിൽ ഒരുപാട് സത്യമുണ്ട്. പ്രതിനിധികൾ ഒന്നുകിൽ അവരുടെ മുറിക്കും ബോർഡിനും രജിസ്‌ട്രേഷൻ ഫീസ് മുഖേന പണം നൽകണമെന്നും അല്ലെങ്കിൽ നികുതിദായകരുടെ പണം ഉപയോഗിക്കേണ്ടതില്ലാത്ത ഫണ്ടിംഗ് സ്രോതസ്സുകൾ സർക്കാർ കണ്ടെത്തണമെന്നുമാണ് ഇക്കാര്യത്തിൽ എന്റെ നിർദ്ദേശം.

തുടരും