തേങ്ങി കരഞ്ഞൻറെ 
വേനൽക്കാല കൃഷികൾ 
മഞ്ഞിൻ വരവിനോർമയിൽ  
മരവിച്ചങ്ങനെ !
                          
പഴുത്തൊരു പാവൽ 
പാടവലത്തോടോതി:- 
ഏറെക്കാലമില്ലെങ്കിലും                          
നാളെത്ര ഉല്ലസിച്ചു നമ്മൾ!

എത്ര ചിത്രശലഭങ്ങളെത്തി
നമ്മെ തേടി ,സുന്ദരിമാരാവരുടെ  
കവിൾത്തടങ്ങളിൽ 
എത്രയെത്ര ചുബനങ്ങൾ നൽകി                  

കാറ്റുകൾ പുൽകിയ രാത്രികളിൽ 
കഥകൾപറഞ്ഞു നാം ഉറങ്ങിയില്ലേ !
ചന്ദ്രനുദിച്ച നിലാവിൽ
നമ്മിൽ വിടർന്ന  പൂക്കളെ  തേടി  
വണ്ടുകൾ വന്നതോർമ്മയില്ലേ!
മൂളിപ്പറന്നുമയക്കി നമ്മിലവർ 
ബീജംവിതച്ചു  പോയതോർമ്മയില്ലേ!  

എങ്കിലും പരാതിയില്ല 
സ്വാർത്ഥത നമ്മിലില്ല 
പരസ്പര സ്നേഹം കൊടുത്തു നാം 
പ്രകൃതിതൻ  വരദാനമായി 
മനുഷ്യരെയും സർവ ചരാചരങ്ങളെയും 
നിസ്വാർത്ഥമായി സേവിക്കും നമ്മൾ !

ഈജീവിതമെത്ര  ധന്യം 
ഇനിയുമൊരിക്കൽക്കൂടി 
ജീവിച്ചു മതിവരാൻ,
ഒരു വിത്തിലൊളിച്ചു വീണ്ടും 
വരും ഞങ്ങൾ അടുത്ത സമ്മറിൽ !