മനോഹരമായിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ കവിതന്നെ ആലപിക്കണം. ഇവിടെ ഉച്ചാരണത്തിൽ വളരെനല്ല സ്ഫുടതയും ശുദ്ധിയുമുണ്ട്. കാര്യം ലളിതം , മനസ്സിൽ തട്ടുന്നുമുണ്ട്. പിന്നെ , പ്രാവ് , അതിന്റെ നിഴൽ, നടന്നുമുന്നേറുന്ന എന്നി മുന്ന് ബിംബങ്ങൾ ഒത്തുപോകുന്നില്ല. ഈ ഇരുപതു വരികളിൽ അവസാനത്തേത് വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു-- അവിടെയാണു കവിത്വം, സന്തോഷം. അഭിനന്ദനങ്ങൾ.

ആലാപനം മനോഹരം. ഇനിയും വരിക.

സമകാലീന ജീവിതത്തിൽ തികച്ചും പ്രസക്തമായ വിഷയം..അവതരണഭംഗി കൊണ്ട് മികച്ചു നിൽക്കുന്ന കവിത.. ആശയ സമ്പുഷ്ടം . ഇതുപോലുള്ള കൂടുതൽ കവിതകൾ എഴുതാൻ മഞ്ജുളക്കു ഇനിയും കഴിയട്ടെ എന്ന് ആശംസിക്കുന്നു.

കവി തന്നെ ആലപിക്കണം എന്നുള്ള നിർബന്ധം നല്ലതല്ല. എല്ലാവര്ക്കും അത് കഴിഞ്ഞെന്നും വരില്ല. ഇപ്പോൾ തന്നെ ആവശ്യത്തിലധികം ബിംബങ്ങളുണ്ട്. അതുകാരണം അതില്ലാതെയിരിക്കുന്നതാണ് നല്ലത്. സാമൂഹ്യപരിഷ്കാരത്തിന് ലളിതമായ ഭാഷയാണ് നല്ലത്. അതിൽ ഈ കവയിത്രി വിജയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആലാപനം ശരിയാകണമെങ്കിൽ താളം ശരിയാകണം . അതുകൊണ്ടാണ് പഴയകവികൾ വൃത്തം എന്ന ഒരു ചട്ടക്കൂട് ഉണ്ടാക്കിയത്. ഒരു പാട്ടിന് രാഗം എന്നതുപോലെ കവിതക്ക് വൃത്തവും നല്ലതാണ് . അതിന് മനസ്സിനെ കീഴടക്കാനുള്ള ശക്തിയുണ്ട് . എത്രപേർക്ക് ആധുനിക കവിത മനഃപാഠമാക്കി ആലപിക്കാൻ കഴിയും ? എന്തായാലും നല്ലൊരാശയത്തെ വളരെ മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു

ഒരു കവി സ്വന്തം കവിത ചൊല്ലുന്നതു നന്നായിരിക്കും എന്നേ ഞാൻ പറഞ്ഞുള്ളു . സംഗിതത്തിന്റെയോ ഗായകന്റെയോ പൊലിപ്പില്ലാതെ, കവിത എഴുതിയ ആൾതന്നെ അത് ആലപിക്കുമ്പോഴേ ഓരോ വാക്കിനും താൻ കൊടുത്ത അർത്ഥവും നിറവും ഭാവവും ആ പദസംഘാതങ്ങളുടെ സ്വാരസ്യവും പ്രകാശിക്കയുള്ളൂ. ഒരാളിലെ കവിയെ രുചിച്ചറിയാൻ ഈ സമീപനം സഹായിക്കും.